لِواذاً (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
لِواذاً: (يَتَسَلَّلُونَ مِنْكُمْ لِواذاً) «لِواذاً» از
«ملاوذه» به معناى
استتار است،
و در اين‌جا به معناى عمل كسانى است كه پشت سر ديگرى خود را پنهان مى‌كنند، يا در پشت ديوارى قرار مى‌گيرند و به اصطلاح افراد را خواب و فرار مى‌كنند، اين عملى بوده است كه منافقين به هنگامى كه
پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله) مردم را براى جهاد يا امر مهم ديگرى فرا مى‌خواند، انجام مى‌دادند.
(لَا تَجْعَلُوا دُعَاء الرَّسُولِ بَيْنَكُمْ كَدُعَاء بَعْضِكُم بَعْضًا قَدْ يَعْلَمُ اللَّهُ الَّذِينَ يَتَسَلَّلُونَ مِنكُمْ لِوَاذًا فَلْيَحْذَرِ الَّذِينَ يُخَالِفُونَ عَنْ أَمْرِهِ أَن تُصِيبَهُمْ فِتْنَةٌ أَوْ يُصِيبَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ) (دعوت پيامبر از شما را در ميان خود، مانند دعوت از يكديگر قرار ندهيد؛ و از دعوت پيامبر هيچ‌گاه تخلف نكنيد
خداوند كسانى از شما را كه پشت سر ديگران پنهان مى‌شوند، و يكى پس از ديگرى فرار مى‌كنند مى‌داند. پس كسانى كه فرمان او را مخالفت مى‌كنند، بايد بترسند از اين‌كه فتنه‌اى دامنشان را بگيرد، يا عذابى دردناک به آن‌ها برسد!)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: تهديدى كه دنبال آيه درباره مخالفت امر آن جناب آمده، و شهادت اين دو فقره بر مدعاى ما روشن است، و اين معنا با آيه قبلى هم مناسب‌تر است، زيرا در آن آيه مدح مى‌كرد كسانى را كه دعوت آن حضرت را اجابت مى‌كردند، و نزدش حضور مى‌يافتند، و از او بدون اجازه‌اش مفارقت نمى‌كردند، و اين آيه مذمت مى‌كند كسانى را كه وقتى آن جناب دعوتشان مى‌كند سر خود را مى‌خارانند، و اعتنايى به دعوت آن جناب نمى‌كنند.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، بر گرفته از مقاله «لِواذاً»، ص۴۸۹.
