لَهْب (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
لَهْب (به فتح لام و سکون هاء) و
لَهَب (به فتح لام و هاء) از
واژگان نهج البلاغه به معنای شعله و مشتعل شدن
آتش است.
سه مورد از این واژه در «
نهج البلاغه» آمده است.
لَهَب و
لَهَب به معنای شعله و مشتعل شدن آتش است.
اسم و
مصدر هر دو آمده است به معنى غبار بلند شده نيز آيد.
برخی از مواردی که در «نهج البلاغه» به کار رفته است، به شرح ذیل می‌باشد:
امام (صلوات‌الله‌علیه) درباره آتش آخرت (نعوذبالله‌منها) فرموده:
«في نار لَها كَلَبٌ وَ لَجَبٌ، وَ لَهَبٌ ساطِعٌ، وَ قَصيفٌ هائِلٌ.» «در آتشى كه ديوانه‌وار و پر خروش است شعله‌اى بلند و فرياد هولناک دارد.»
و درباره
فتنه فرموده:
«لَعَمْري يَهْلِكُ في لَهَبِها الْمُؤْمِنُ، وَ يَسْلَمُ فيها غَيْرُ الْمُسْلِمِ.» «به جان خودم سوگند حوادث دردناكى در پيش است كه
مؤمن در شعله‌هايش هلاک مى‌شود، امّا غير مسلمان از آن سالم مى‌ماند!»
سه مورد از این ماده در «نهج البلاغه» آمده است.
•
قرشی بنایی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «لهب»، ج۲، ص۹۵۱.
