• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

لَفْح (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


منبع: لَفْح (قاموس قرآن (جلد ۶))
مقالات مرتبط: تَلفَحُ‌ (لغات‌قرآن)، سوزاندن.


لَفْح (به فتح لام و سکون فاء) از واژگان قرآن کریم به معنای سوزاندن است. این واژه فقط یک بار در قرآن ذکر شده است.


لَفْح
[۱] قرشی بنابی، علی اکبر، قاموس قرآن، ج۶، ص۱۹۷.    
[۲] راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۷۴۳.    
[۳] طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۲، ص۴۰۸.    
به معنای سوزاندن است.
گویند: «لفحته النّار» یعنی آتش او را سوزاند.
[۴] فیروزآبادی، قاموس المحیط، ج۱، ص۲۴۷.    

در اقرب از اصمعی نقل شده باد گرمی که به کسی برسد لَفْح است و باد خنک نَفْح. و از ابن اعرابی نقل کرده: «اللَّفْحُ لِکُلِّ حَرٍّ وَ النَّفْحُ لِکُلِّ بارِدٍ».
[۵] شرتونی، سعید، اقرب الموارد، ج۵، ص۷۱.    


(تَلْفَحُ‌ وُجُوهَهُمُ النَّارُ وَ هُمْ فِیها کالِحُونَ‌)
[۶] مؤمنون/سوره۲۳، آیه۱۰۴.    
معنی آیه: «می‌زند آتش به چهره‌هایشان و آنها در آتش زشت منظرانند».
[۷] طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۵، ص۶۹.    
[۸] طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه سیدمحمدباقر موسوی، ج۱۵، ص۹۹.    
[۹] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۷، ص۱۹۰.    
[۱۰] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۷، ص۸۴.    
(نعوذ باللّه)

این کلمه فقط یک بار در قرآن ذکر شده است.

۱. ↑ قرشی بنابی، علی اکبر، قاموس قرآن، ج۶، ص۱۹۷.    
۲. ↑ راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۷۴۳.    
۳. ↑ طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۲، ص۴۰۸.    
۴. ↑ فیروزآبادی، قاموس المحیط، ج۱، ص۲۴۷.    
۵. ↑ شرتونی، سعید، اقرب الموارد، ج۵، ص۷۱.    
۶. ↑ مؤمنون/سوره۲۳، آیه۱۰۴.    
۷. ↑ طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۵، ص۶۹.    
۸. ↑ طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه سیدمحمدباقر موسوی، ج۱۵، ص۹۹.    
۹. ↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۷، ص۱۹۰.    
۱۰. ↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۷، ص۸۴.    


قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله "لفح"، ج۶، ص۱۹۷.    


رده‌های این صفحه : مفردات قرآن | واژه شناسی واژگان سوره مؤمنون
جعبه ابزار