كَشْف (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
كَشْف (به فتح کاف و سکون شین) از
واژگان نهج البلاغه به معنای اظهار شى‌ء و ازاله شى‌ء است.
كَشْف (مثل عقل) به معنای اظهار شى‌ء و ازاله شى‌ء است: «
كشف الشى‌ء: اظهره-
كشف الله غمّه: ازاله»
حضرت علی (علیه‌السلام) فرموده:
«أَلاَ إِنَّ اللهَ قَدْ كَشَفَ الْخَلْقَ كَشْفَةً لاَ أَنَّهُ جَهِلَ مَا أَخْفَوْهُ مِنْ مَصُونَ أَسْرَارِهِمْ» على الظاهر «
كشف» احكام خدایى است يعنى «بدانيد كه
خدا احکام را به وسيله
انبیاء به طور كامل آشكار كرده براى امتحان مردم، نه اينكه اسرار و مكنون باطن آن‌ها را نمى‌دانست.»
(شرح‌های خطبه:
) كه عمل خواهند كرد يا نه و شايد معنى
كشف در اين‌جا «امتحان» باشد چنان كه
ابن میثم فرموده است.
درباره
مؤمن فرموده:
«مِصْبَاحُ ظُلُمَات. كَشَّافُ غَشَوَات، مِفْتَاحُ مُبْهَمَات دَفَّاعُ مُعْضِلاَت» «
چراغ ظلمت‌ها است، زايل كننده كورى‌ها و ضلالت‌ها است، كليد مبهمات و دفع كننده مشكلات است.»
(شرح‌های خطبه:
)
•
قرشی بنایی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «کشف»، ج۲، ص۹۰۳.
