قَنوطْ (لغاتقرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
قَنوطْ: (الشَّرُّ فَیَؤُسٌ قَنُوطٌ) عدهای میگویند
«قَنوطْ» از مادّه «
قُنُوط»
به معنای انسان نومید است و با «یَئُوسْ» یک معنا دارد. بعضی هر دو را به یک معنا (برای تاکید) دانستهاند و بعضی «قَنُوط» را به معنای ظاهر ساختن وجود نومیدی در چهره و در عمل دانستهاند. مرحوم «
طبرسی» در «
مجمع البیان» گفته: «قَنُوط»، «نومیدی از رحمت» است. ولی آنچه از موارد استعمال واژه «قَنُوط» در
قرآن مجید به دست میآید، این است که «قَنُوط» و «یَئُوسْ» تقریباً در یک معنا به کار میرود.
(لَا یَسْاَمُ الْاِنسَانُ مِن دُعَاء الْخَیْرِ وَ اِن مَّسَّهُ الشَّرُّ فَیَؤُوسٌ قَنُوطٌ) (انسان هرگز از درخواست نیکی و
نعمت خسته نمیشود و اگر
شرّ و بدی به او رسد، بسیار مایوس و نومید میگردد.)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان میفرماید: کلمه یؤس و قنوط هر دو به معنای قطع شدن امید است.
(دیدگاه شیخ طبرسی در مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «قَنوطْ»، ص۴۴۷.