قَلْبٍ سَلیم (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
قَلْبٍ سَلیم: (جآءَ رَبَّهُ بِقَلْبٍ سَلیمٍ) مفسران برای
«قَلْبٍ سَلیم» تفسیرهای متعددی بیان کرده‌اند که هر کدام به یکی از ابعاد آن اشاره می‌کند:
قلبی که پاک از
شرک باشد.
قلبی که خالص از
معاصی و کینه و
نفاق بوده باشد.
قلبی، که از عشق
دنیا تهی باشد که حب دنیا سرچشمه همه خطاها است و بالاخره
قلبی که جز
خدا در آن نباشد.
(اِذْ جَاء رَبَّهُ بِقَلْبٍ سَلیمٍ) (به خاطر بیاور هنگامی را که با قلبی سلیم به پیشگاه پروردگارش آمد.)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: مراد از قلب سلیم آن قلبی است که از هر چیزی که مضر به تصدیق و
ایمان به خدای سبحان است خالی باشد، از قبیل شرک جلی و خفی، اخلاق زشت و آثار گناه و هر گونه تعلقی که به غیر خدا باشد و انسان جذب آن شود و باعث شود که صفای توجه به سوی خدا مختل گردد. از اینجا روشن می‌شود که مراد از قلب سلیم آن قلبی است که هیچ تعلقی به غیر از خدا نداشته باشد، ولی بعضی گفته‌اند: معنایش قلب سالم از شرک است.
ممکن است این گفتار را به نحوی توجیه کنیم که به همان معنا که ما ذکر کردیم برگشت می‌کند. بعضی دیگر گفته‌اند: مراد قلب اندوهناک است
ولی این دیگر قابل توجیه نیست.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «قَلْبٍ سَلیم»، ص۴۴۶.
