قَبَس (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
قَبَس: (آتیکُمْ مِّنْها بِقَبَسٍ) «قَبَس» (بر وزن قفس) به معنای مختصری از آتش است که از مجموعه‌ای جدا می‌کنند
و با توجّه به این که معمولًا مشاهده آتش در بیابان‌ها نشان می‌دهد که جمعیتی گرد آن جمع‌اند و یا این که
شعله‌ای را بر جای بلندی روشن ساخته‌اند که کاروانیان در شب راه را گم نکنند و با توجّه به تعبیرات دیگر استفاده می‌شود که
موسی با همسر و فرزند خود در شبی تاریک از بیابان عبور می‌کرده، شبی سرد و ظلمانی، که راه را گم کرده بود.
ترجمه و تفاسیر آیات
مرتبط با
قَبَس:
(اِذْ رَاَی نَارًا فَقَالَ لِاَهْلِهِ امْکُثُوا اِنِّی آنَسْتُ نَارًا لَّعَلِّی آتِیکُم مِّنْهَا بِقَبَسٍ اَوْ اَجِدُ عَلَی النَّارِ هُدًی) (هنگامی که از دور آتشی مشاهده کرد و به خانواده خود گفت:اندکی درنگ کنید که من آتشی دیدم؛ شاید
شعله‌ای از آن برای شما بیاورم؛ یا به وسیله این آتش راهی پیدا کنم.)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: کلمه قبس - با دو فتحه - به معنای
شعله است که به وسیله نوک چوب یا مانند آن از آتشی دیگر گرفته شود.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
(اِذْ قَالَ مُوسَی لِاَهْلِهِ اِنِّی آنَسْتُ نَارًا سَآتِیکُم مِّنْهَا بِخَبَرٍ اَوْ آتِیکُم بِشِهَابٍ قَبَسٍ لَّعَلَّکُمْ تَصْطَلُونَ) (به خاطر بیاور هنگامی را که موسی به خانواده خود گفت: من آتشی از دور دیدم؛ همین جا توقف کنید؛ به زودی خبری از آن برای شما می‌آورم، یا
شعله آتشی تا گرم شوید.)
علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرماید: کلمه قبس به معنای آن مقدار آتشی است که از آتشی دیگر برداری.
(دیدگاه شیخ طبرسی در مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «قَبَس»، ص۴۳۳.
