• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

قهوه

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



منبع: قهوه


قهوه در کتب لغت در دو معنا به کار رفته است. معنای اول نوعی نوشیدنیِ به دست آمده از دم کردن دانه‌های قهوه، که در این معنا بر دانۀ قهوه‌ای رنگ معطر و نیز گیاه این دانه که درختی همیشه سبز با برگ‌های پهن است، اطلاق می‌شود. معنای دوم قهوه، شراب است، زیرا در برخی کتب لغت از جمله نام‌های شراب قهوه برشمرده شده است.
از آن به مناسبت در باب‌های صلات و اطعمه و اشربه نام برده‌اند.



در میان مباحث فقهی برای واژه قهوه مواردی تطبیق شده است.

۱.۱ - صلات

در صحّت سجده بر چای، قهوه و گیاهان دارویی اختلاف است.

۱.۲ - اطعمه و اشربه

قهوه حلال و نوشیدن آن جایز است. برخی قائل به حرمت نوشیدن قهوه شده و در این حکم به بعضی روایات که از نوشیدن قهوه نکوهش شده استناد کرده‌اند. برخی گفته‌اند: مراد از قهوۀ نکوهش شده شراب است، زیرا در برخی کتب لغت از جمله نام‌های شراب، قهوه برشمرده شده است.


۱. نجفی، محمدحسن، جواهر الکلام، ج۸، ص۴۲۱.    
۲. طباطبائی یزدی، سیدمحمدکاظم، العروة الوثقیٰ، ج۲، ص۳۹۱.    
۳. طباطبائی یزدی، سیدمحمدکاظم، مستمسک العروة، ج۵، ص۴۹۶.    
۴. حر عاملی، محمد بن حسن، الفوائد الطوسیة، ص۲۲۷-۲۲۸.    
۵. مجلسی، محمدباقر، مرآة العقول، ج۱۲، ص۳۹۴.    
۶. حر عاملی، محمد بن حسن، وسائل الشیعة، ج۲۵، ص۳۸۴.    
۷. ابن منظور، محمد بن مکرم، لسان العرب، واژۀ «قها»، ج۱۵، ص۲۰۶.    



فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت (علیهم‌السلام)، ج۶، ص۷۰۲.    






جعبه ابزار