فواید ایمان
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
قرآن کریم برای
ایمان فواید بسیاری برشمرده است.
قرآن کریم برای ایمان فواید بسیاری برشمرده است.
ایمان به
خدا و
رسول در کنار
جهاد در راه خدا، سرمایه رستگاری و رهایی از
عذاب دردناک
دوزخ و موجب
آمرزش گناهان و وارد شدن به
بهشت است:«یاَیُّهَا الَّذینَ ءامَنوا هَل اَدُلُّکُم عَلی تِجرَة تُنجیکُم مِن عَذاب اَلیم • تُؤمِنونَ بِاللّهِ ورَسولِهِ وتُجهِدونَ فی سَبیلِ اللّهِ بِاَمولِکُم واَنفُسِکُم... • یَغفِر لَکُم ذُنوبَکُم ویُدخِلکُم جَنّت».
ایمان موجب هدایت به راه مستقیم می‌شود
و انسان را از رحمت الهی بهره‌مند ساخته،
نورانیتی را در روز قیامت نصیب وی می‌کند:«یَومَ تَرَی المُؤمِنینَ والمُؤمِنتِ یَسعی نورُهُم بَینَ اَیدیهِم و بِاَیمنِهِم...»
که منافقان را به غبطه وا می‌دارد
همچنین مؤمنان نسبت به پذیرش اعمال خود از سوی خداوند بدون کم و کاست اطمینان و آرامش دارند
و از این جهت هراس و ناراحتی به خود راه نمی‌دهند:«اِنَّ الَّذینَ ءامَنوا و عَمِلواالصّلِحتِ واَقاموا الصَّلوةَ وءاتَوُا الزَّکوةَ لَهُم اَجرُهُم عِندَ رَبِّهِم ولا خَوفٌ عَلَیهِم و لا هُم یَحزَنون».
سرانجام ایشان نیز بهشتی جاودان
و رضوان الهی است:«وعَدَ اللّهُ المُؤمِنینَ والمُؤمِنتِ جَنّت تَجری مِن تَحتِهَا الاَنهرُ خلِدینَ فیها و مَسکِنَ طَیِّبَةً فی جَنّتِ عَدن ورِضونٌ مِنَ اللّهِ اَکبَرُ ذلِکَ هُوَ الفَوزُ العَظیم».
رضوان، خشنودی و رضای خداوند از بنده مؤمن است
و چنان شادی و سروری را در قلب مؤمن پدید می‌آورد که از بهشت برتر است.
برخی گفته‌اند: چون رضای الهی سبب بهره‌مندی از
نعمتهای اخروی می‌شود، برتر از بهشت معرفی شده است؛
ولی به نظر می‌رسد چون قرآن به عبودیتی فرا می‌خواند که از محبت به خداوند جوشش یابد و به
طمع بهشت یا
ترس از
دوزخ نباشد، برترین
سعادت و
رستگاری برای
مؤمن حقیقی کسب خشنودی و رضایت محبوب خود خواهد بود.
همچنین ایمان و تقوا موجب فراهم آمدن برکات آسمانی و زمینی از سوی خداوند می‌گردد:«ولَو اَنَّ اَهلَ القُرَی ءامَنوا واتَّقَوا لَفَتَحنا عَلَیهِم بَرَکت مِنَ السَّماءِ والاَرضِ...».
مفسران برکات آسمانی را به
باران یا اجابت دعا و‌برکات زمینی را به میوه‌ها و دیگر ثمرات زمین یا برآورده شدن نیازها تفسیر کرده‌اند.
در آیه ۲۶ شوری
به استجابت دعای مؤمنان از سوی خداوند تصریح شده است، چنان‌که در پی دعای
حضرت ابراهیم (علیه‌السلام) برای ساکنان مؤمن
مکه آن سرزمین را برخوردار از همه میوه‌ها و ثمرات قرار داد
؛ همچنین طبق آیه ۹۷
نحل خداوند هر مؤمنی را که عمل نیک انجام دهد، به حیاتی پاکیزه زنده می‌دارد:«مَن عَمِلَ صلِحًا مِن ذَکَر اَو اُنثی وهُوَ مُؤمِنٌ فَلَنُحیِیَنَّهُ حَیوةً طَیِّبَةً...».
حیات طیب گاه به روزی
حلال یا
نعمت قناعت تفسیر شده است
که به نظر می‌رسد، دانایی، روشن‌بینی، و توانایی و قوتی که خداوند به مؤمن می‌دهد و مؤمن به وسیله آن‌ها زندگی آرام، پربرکت و روشنی را برای خود پدید می‌آورد مراد آن باشد.
در دیگر آیات، مؤمنان وارثان زمین
معرفی شده‌اند
که یاری خداوند در دنیا و آخرت همراه آنان است
و خداوند آنان را با امدادهای غیبی خود یاری می‌رساند.
رمز پیروزی گروهی از
بنی اسرائیل بر گروه دیگر نیز در
آیه ۱۴
صف ایمان آنان بیان شده است.
یکی از فواید ایمان،
تسلط بر
نفس است که خود از ارکان فضایل اخلاقی است.
خداوند بر اثر بصیرتی که مؤمنان از اصحاب رسول اکرم (صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم) به حقیقت یافته بودند
طمأنینه و آرامشی را بر قلبهای آنان فرو فرستاد
:«هُوَ الَّذی اَنزَلَ السَّکینَةَ فی قُلُوبِ المُؤمِنینَ لِیَزدادوا ایمنًا مَعَ ایمنِهِم».
یاد خداوند و ذکر او، انسان را از ناراحتیها و طوفانهای روحی باز می‌دارد،
زیرا ایمان در واقع اتصال موجودی ضعیف به اصل وجود و به تبع آن به همه موجودات است.
پیامبر نیز هرگاه از چیزی ناراحت می‌شد به
نماز می‌ایستاد
:«و لَقَد نَعلَمُ اَنَّکَ یَضیقُ صَدرُکَ بِما یَقولون • فَسَبِّح بِحَمدِ رَبِّکَ وکُن مِنَ السّجِدین».
ایمان حالتی روحی است که در خود نگرشی کامل به ارزشها و حوادث نهان دارد و چون مؤمن به مبدأ این حوادث مرتبط است آرامش و اطمینانی دارد که جز او از آن بی‌بهره است.
قرآن یاد خدا را سبب دستیابی به آرامش و اطمینان می‌داند:«اَلَّذینَ ءامَنوا وتَطمَئِنُّ قُلوبُهُم بِذِکرِ اللّهِ اَلا بِذِکرِ اللّهِ تَطمَئِنُّ القُلوب»
و به ما می‌آموزد که مؤمنان با
ترس از
خدا و بزرگداشت او به
رحمت و
عفو وی امیدوار شده، آرامش می‌یابند
:«اِنَّمَا المُؤمِنونَ الَّذینَ اِذا ذُکِرَ اللّهُ وَجِلَت قُلوبُهُم».
به طور کلی مؤمنان با بهره‌مندی از حیاتی پاکیزه، آرام و روشن
هیچ ترس و ناراحتی به دلهای خود راه نمی‌دهند:«اَلا اِنَّ اَولِیاءَ اللّهِ لا خَوفٌ عَلَیهِم ولا هُم یَحزَنون • اَلَّذینَ ءامَنوا وکانوا یَتَّقون».
از جمله فواید ایمان، محبوب شدن مؤمن نزد دیگران است.
خداوند در قرآن به ایمان آورندگانی که عمل نیک انجام دهند، وعده داده است که آنان را محبوب دلها قرار دهد «اِنَّ الَّذینَ ءامَنوا وعَمِلوا الصّلِحتِ سَیَجعَلُ لَهُمُ الرَّحمنُ وُدّا».
مفسران ذیل این آیه، روایت‌کرده‌اند که هرگاه خداوند مؤمنی را دوست بدارد به
جبرئیل می‌گوید: من او را دوست دارم، تو نیز او را دوست بدار و به اهل زمین و آسمان ندا‌بده که همه او را دوست بدارند.
مرکز دائرة المعارف قرآن کریم، برگرفته از مقاله «رگرفته از مقاله ایمان».
