فصاحت
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
فَصاحت، ادای صحیح و دقیق حروف است.
[ویرایش]
فَصاحت،ادای صحیح و دقیق
حروف ، بیان مقصود در قالب کلمات عاری از
ابهام، غرابت و ضعف تألیف می باشد.
[ویرایش]
از فصاحت به معنای نخست در باب
صلات سخن گفته‌اند
[ویرایش]
مستحب است
مؤذن از ویژگیهایی، از جمله فصاحت برخوردار باشد مقصود از فصاحت در اینجا معنای اصطلاحی آن؛ یعنی بیان مقصود با
الفاظ فصیح نیست؛ زیرا الفاظ
اذان توقیفی و غیر قابل افزایش و نقصان است؛ بلکه مراد، معنای لغوی فصاحت؛ یعنی ادای حروف بدون لکنت و به صورت واضح و کامل است
[ویرایش]
در روایات بر فصیح ادا کردن «الف» و «ها» در اذان تأکید شده است در این‌که مقصود از «الف» و «ها» کدام «الف» و «ها» است، احتمالاتی ذکر شده است:«الف» و «ها» در هر جای موجود در اذان؛ «الف» و «ها» ی واقع در آخر فصول اذان، همچون «الف» و «ها» ی آخر «اللّه» و «الصلاة»؛ و «الف» و «ها» ی
کلمه جلاله «اللّه»
[ویرایش]
اقتدا به کسی که قادر بر فصیح ادا کردن حروف نیست، در صورت توانایی بر ادای آن‌ها در حدّ
واجب ،
جایز است؛ هرچند مأموم فصیح‌تر از
امام باشد
از فصاحت به معنای دوم نیز در باب صلات سخن گفته‌اند
[ویرایش]
مستحب است
خطیب جمعه فصیح و بلیغ باشد؛ بدین معنا که سخنانش روان و شیوا باشد؛ میان کلماتش ارتباط و تناسب وجود داشته باشد و کلمات برای مخاطبان نامأنوس نباشد و به ذهنشان دشوار نیاید
[ویرایش]
[ویرایش]
فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم‌السلام، ج۵، ص۶۹۳، برگرفته از مقاله «فصاحت».
