به معنای باليدن به مال و جاه است. فخور: فخر كننده و کسی كه اسباب تکبّر را ذکر كرده و بر آن‌ها مى‌بالد. راغب در مفردات چنین می گوید:«الْفَخْرُ الْمُباهاةُ فى الأشْياءِ الْخارِجَةِ عَنِ الإنْسانِ كَالْمالِ وَ الْجاهِ.»
امیرالمومنین علی (علیه‌السلام) درباره انسان فرمود: «ما لاِبْنِ آدَمَ وَ الْفَخْرِ: أَوَّلُهُ نُطْفَةٌ، وَ آخِرُهُ جيفَةٌ، و لا يَرْزُقُ نَفْسَهُ، وَ لا يَدفَعُ حَتْفَهُ.»
