غبر (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
غَبَر (به فتح غین و باء) از
واژگان قرآن کریم به معنای ماندن و رفتن و از
لغات اضداد است.
لفظ
غابرین هفت بار در
قرآن کریم تكرار شده و همه درباره
زن لوط (علیه‌السّلام) است.
غَبَر به معنای ماندن و رفتن و از لغات اضداد است.
غَبُور به معناى ماندن و رفتن است.
در
اقرب الموارد آمده:
«غَبَرَ غُبُوراً: مَكَثَ وَ بَقِيَ وَ- ذَهَبَ وَ مَضَى» و آن از لغات اضداد است.
گرد را از آن
غُبار گويند كه بقيّه خاک پراكنده شده است.
به مواردی از
غَبَر که در قرآن به کار رفته است، اشاره می‌شود:
(وَ وُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ عَلَيْها غَبَرَةٌ) (و صورت‌هايى در آن روز غبارآلود است)
«
غَبَرَه» به معناى غُبار است.
راغب گويد: غَبَرَه، غبارى است كه بر روى چيزى نشيند و آن‌چه به رنگ غبار باشد.
ظاهرا مراد از
آیه گرفتگى و غمگينى روی‌هاست، نه اين‌كه بر آنها غبار نشسته است، مثل:
(وَ وُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ باسِرَةٌ) (و در آن روز صورت‌هايى
عبوس و درهم كشيده است)
كه به معنى بسيار
عبوس است.
مثل:
(يَوْمَ تَبْيَضُّ وُجُوهٌ وَ تَسْوَدُّ وُجُوهٌ) (... روزى خواهد بود كه چهره‌هايى سفيد، و چهره‌هايى سياه مى‌گردد).
«
لوط و خانواده او را نجات داديم مگر زنش را كه از بازماندگان بود.»
در
مفردات گفته: غابر كسى است كه بعد از رفتن آن‌كه با او بود باز ماند.
(مِنَ الْغابِرِينَ) نشان می‌دهد كه او در عقيده و
بت‌پرستی و عدم
توحید در زمره
قوم لوط بود كه
عذاب شاملش شد و مراد از غابرين بنا بر
ظهور، بازماندگان در شهراند پس از خارج شدن لوط و اهلش.
لفظ
غابرین هفت بار در قرآن کریم تكرار شده و همه درباره زن لوط (عليه‌السّلام) است.
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «غبر»، ج۵، ص۸۷.
