• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

عُیون (لغات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





عُیون: (الْأَرْضَ عُيُونًا)
عُیون: جمع عين به معناى «چشمه» است.
آیه مى‌گويد:
«و زمین را شكافتيم و چشمه‌هاى زيادى از آن بيرون فرستاديم...»
اين آيه به سرگذشت قوم سركش نوح اشاره مى‌كند، قومى كه پيامبر خود را تكذيب كردند و گفتند او مرد ديوانه‌اى است.
خداوند براثر نافرمانى اين قوم نه تنها از آسمان آب زيادى فرو ريخت كه از زمين هم آب جوشيد و اين دو آب به اندازه‌اى كه مقدر بود با هم در آميختند و سراسر زمين را فرا گرفتند و پس از سر برآوردن چشمه‌ها از زمين، دريايى عظيم و طوفانى تشكيل شد.
ولى در ميان آن طوفان عظيم و سرتاسرى كه همه چيز را در كام خود فرو برده بود، فرمان نجات نوح و يارانش از سوى خداوند بزرگ صادر شد.



به موردی از کاربرد عُیون در قرآن، اشاره می‌شود:

۱.۱ - عُیون (آیه ۱۲ سوره قمر)

(وَ فَجَّرْنَا الْأَرْضَ عُيُونًا فَالْتَقَى الْمَاء عَلَى أَمْرٍ قَدْ قُدِرَ)
(و زمين را شكافتيم و چشمه‌هاى زيادى بيرون فرستاديم و اين دو آب براى هدفى كه مقدّر شده بود درآميختند و درياى وحشتناكى تشكيل شد!)

۱.۲ - عُیون در المیزان و مجمع‌ البیان

علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرماید: (وَ فَجَّرْنَا الْأَرْضَ عُيُوناً فَالْتَقَى الْماءُ عَلى‌ أَمْرٍ قَدْ قُدِرَ) در مجمع البيان مى‌گويد: كلمه تفجير به معناى شكافتن است، و تفجير زمين به اين معنا است كه زمين را بشكافند تا آب از آن بجوشد. كلمه عيون جمع عين است و عين، آن آبى را گويند كه از زمين بجوشد و مانند چشم جانداران بچرخد (و به همين مناسبت اين كلمه در لغت هم به معناى چشم است و هم چشمه).
معناى جمله اين است كه: ما زمين را چشمه‌هاى شكافته شده كرديم كه از تمامى شكاف‌هايش آب جوشيدن گرفت‌ (فَالْتَقَى الْماءُ) در نتيجه آب آسمان و آب زمين به هم متصل شدند و در به كرسى نشاندن امرى كه تقدير شده بود دست به دست هم دادند، يعنى به همان مقدارى كه خدا خواسته بود بدون كم و زياد و بدون تندى و كندى اين معاضدت را انجام دادند. بنابراين، كلمه ماء اسم جنسى است كه در اين‌جا آب آسمان و آب زمين از آن اراده شده و به همين جهت نفرمود: ماءان- دو آب و مراد از امرى كه مقدر شده بود آن صفتى است كه خدا براى طوفان مقدر كرده بود.

۱. قمر/سوره۵۴، آیه۱۲.    
۲. راغب اصفهانی، حسین، المفردات فی غریب القرآن، دار القلم، ص۵۹۸.    
۳. طریحی نجفی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت-الحسینی، ج۶، ص۲۸۶.    
۴. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه‌، ط-دار الکتب الاسلامیه‌، ج۲۳، ص۳۲.    
۵. قمر/سوره۵۴، آیه۱۲.    
۶. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن‌، ص۵۲۹.    
۷. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۹، ص۱۱۱.    
۸. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۹، ص۶۸.    
۹. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۴، ص۲۶.    
۱۰. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۹، ص۲۸۶.    



• شریعتمداری، جعفر، شرح و تفسیر لغات قرآن بر اساس تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «عُیون»، ج۳، ص۲۸۶.


رده‌های این صفحه : لغات سوره قمر | لغات قرآن




جعبه ابزار