عُمره (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
عُمره:
(وَ اَتِمّوا الْحَجَّ وَ الْعُمْرَةَ لِلّٰهِ) عُمره: به معنی
«زیارت» (زیارت خانه خدا) و از
«عمارة» به معنی «آبادی» گرفته شده، زیرا ملاقات و زیارت موجب آبادی است و در
شریعت اسلام، عمل مخصوصی است که آن را
عمره می‌نامند.
معمولا زائران خانه خدا نخست مراسم
«عمره» را به جا می‌آورند به این ترتیب که:
از نقاط معین که
میقات نام دارد
احرام می‌بندند، یعنی متعهد می‌شوند یک سلسله کارها که بر
محرم حرام است ترک کنند و
جامه احرام که دو قطعه لباس ندوخته است بر تن می‌کنند و لبیک‌گویان به سمت
خانه خدا می‌آیند، نخست هفت بار دور خانه خدا
طواف می‌کنند و سپس در محلی که به نام
مقام ابراهیم معروف است دو رکعت
نماز به جا می‌آورند و بعد در میان دو کوه
صفا و مروه هفت مرتبه رفت و آمد می‌کنند و بعد با چیدن کمی از مو یا ناخن خود از احرام خارج می‌شوند.
به موردی از کاربرد
عُمره در
قرآن، اشاره می‌شود:
(وَ اَتِمّواْ الْحَجَّ وَ الْعُمْرَةَ لِلّهِ فاِنْ اُحْصِرْتُمْ فَما اسْتَیْسَرَ مِنَ الْهَدْیِ وَ لا تَحْلِقواْ رُؤوسَکُمْ حَتَّی یَبْلُغَ الْهَدْیُ مَحِلَّهُ فَمَن کانَ مِنکُم مَّریضًا اَوْ بِهِ اَذًی مِّن رَّاْسِهِ فَفِدْیَةٌ مِّن صیامٍ اَوْ صَدَقَةٍ اَوْ نُسُکٍ فاِذا اَمِنتُمْ فَمَن تَمَتَّعَ بِالْعُمْرَةِ اِلَی الْحَجِّ فَما اسْتَیْسَرَ مِنَ الْهَدْیِ فَمَن لَّمْ یَجِدْ فَصیامُ ثَلاثَةِ اَیّامٍ فی الْحَجِّ وَ سَبْعَةٍ اِذا رَجَعْتُمْ تِلْکَ عَشَرَةٌ کامِلَةٌ ذَلِکَ لِمَن لَّمْ یَکُنْ اَهْلُهُ حاضِری الْمَسْجِدِ الْحَرامِ وَ اتَّقواْ اللّهَ وَ اعْلَمواْ اَنَّ اللّهَ شَدیدُ الْعِقابِ) (و
حجّ و عمره را برای
خدا به اتمام برسانید و اگر
محصور شدید و از اتمام آن به جهت بیماری یا ممانعت
دشمن بازماندید، آنچه از
قربانی فراهم شود
ذبح کنید و از احرام خارج شوید و سرهای خود را نتراشید، تا قربانی به محلّش برسد و در قربانگاه ذبح شود و اگر کسی از شما بیمار بود و یا ناراحتی در سر داشت و ناچار بود سر خود را پیش از آن بتراشد، باید با
روزه یا
صدقه یا گوسفند
کفاره دهد و هنگامی که از بیماری و دشمن در امان بودید، هر کس با اتمام عمره، حجّ را آغاز کند، آنچه از قربانی برای او میسّر است ذبح کند و هر که نیافت، سه روز در ایام حجّ و هفت روز هنگامی که باز می‌گردید، روزه بدارد. این، ده روز کامل است. البتّه این برای کسی است که
خانواده او، نزد
مسجد الحرام ساکن نباشد (اهل
مکّه و اطراف آن نباشد) و از مخالفت
فرمان خدا بپرهیزید و بدانید که خداوند، سخت
کیفر است.)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید:
عمل عمره عبارت است از رفتن به زیارت خانه کعبه، از مسیر یکی از میقات‌ها و طواف و نماز آن و سعی بین صفا و مروه و
تقصیر و این حج و عمره دو عبادتند که جز با
قصد قربت تمام نمی‌شوند، به دلیل اینکه فرموده:
(وَ اَتِمّوا الْحَجَّ وَ الْعُمْرَةَ لِلَّهِ) حج و عمره را برای خدا تمام کنید.
• شریعتمداری، جعفر، شرح و تفسیر
لغات قرآن بر اساس تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «عُمره»، ج۳، ص۲۴۳.
