عمارة بن عقیل
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
ابوعقیل عمارة بن عقیل یربوعی (
۱۸۲-
۲۳۹ق)، از شاعران خلفای عباسی و ادیبان
قرن سوم هجری قمری بود.
ابوعقیل عمارة بن عقیل بن بلال یربوعی کلبی تمیمی خطفی، در سال ۱۸۲ق به دنیا آمد. او اهل
یمامه بود، ولی در بادیه
بصره اقامت داشت.
به نوشته
سزگین، عماره از شاعران معتبر و صاحب نام روزگار خویش بود و به
شعر و
ادبیات عرب آگاهی کامل داشت، چندان که نحویون بصره در ادبیات و لغت به او رجوع می‌کردند.
ابوالفرج اصفهانی وی را شاعری هجوگو و بدزبان خوانده و نوشته است که سروده‌های بسیاری در این زمینه دارد.
بزرگانی چون
ابوالعینا محمد بن قاسم و
ابوالعباس مبرّد از او روایت کردند.
وی در نهایت به
بغداد و به خدمت خلفای عباسی چون
مامون (خلافت
۱۹۸-
۲۱۸ق) و
واثق (خلافت
۲۲۷-
۲۳۲ق) درآمد و آنها و برخی از سران دستگاه خلافت را با اشعار خویش ستایش نمود. عماره در اواخر عمر بینایی خود را از دست داد
و به سال ۲۳۹ق درگذشت.
از او مجموعه شعری در حدود سیصد ورقه به جای مانده است.
دیوان شعر او را
شاکر العاشور تحقیق و منتشر ساخته است.
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، ج۱، ص۵۶۵، برگرفته از مقاله «عماره یربوعی».
