عقوبت (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
عقوبت: (الْكُفَّارِ فَعاقَبْتُمْ) «عقوبت» از مادّه «
عَقِب» به معناى «كيفر كار خلاف»
آمده است.
(وَ إِن فَاتَكُمْ شَيْءٌ مِّنْ أَزْوَاجِكُمْ إِلَى الْكُفَّارِ فَعَاقَبْتُمْ فَآتُوا الَّذِينَ ذَهَبَتْ أَزْوَاجُهُم مِّثْلَ مَا أَنفَقُوا وَ اتَّقُوا اللَّهَ الَّذِي أَنتُم بِهِ مُؤْمِنُونَ) (و اگر بعضى از همسران شما به سوى
کفّار بروند و شما در جنگى بر آنان پيروز شديد و غنايمى گرفتيد، به كسانى كه همسرانشان رفته‌اند، همانند مَهرى را كه پرداخته‌اند بدهيد؛ و از مخالفت
خداوندی كه شما به او
ایمان داريد بپرهيزيد.)
علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرماید: كلمه معاقبه و عقاب به معناى رسيدن به آخر و عاقبت هر چيز تفسير شده، و منظور از آن در آيه اين است كه اگر از كفار غنيمتى كه عاقبت جنگ است به شما رسيد. و بعضى
گفته‌اند كه:
عاقبتم با اينكه از
باب مفاعله است به معناى عقبتم - با تشديد قاف- از
باب تفعیل است. بعضى
ديگر گفته‌اند: از عقبه به معناى توبه گرفته شده است.
(دیدگاه شیخ طبرسی در مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، بر گرفته از مقاله «عقوبت»، ص۳۸۷.
