• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

عطف

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



دیگر کاربردها: عطف (ابهام‌زدایی).

عطف به یکی از انواع توابع نحوی اطلاق می‌شود و از اسلوب‌های ادبی قرآن می‌باشد.



«توابع» کلماتی هستند که در اعراب استقلال ندارند؛ بلکه اعراب آن‌ها تابع اعراب کلمه دیگری است که آن را متبوع می‌گویند.


«عطف» یکی از توابع است که از متبوعش پیروی می‌کند؛ و بر دو قسم است: عطف به حروف و عطف بیان.
عطف به حروف یا عطف نسق، تابعی است که به کمک حروف عطف با معطوف علیه رابطه برقرار می‌کند؛ به دیگر سخن، تابعی است که برخی حروف میان آن و متبوعش فاصله می‌شوند؛ مانند: عطف «ابراهیم» بر «نوح» با حرف «واو» در آیه : (ولقد ارسلنا نوحا وابراهیم)؛ «به راستی نوح و ابراهیم را به رسالت فرستادیم».


در یک تقسیم، عطف نسق برسه قسم است: عطف بر لفظ ؛ عطف بر محل ؛ عطف توهم .
و نیز عطف خاص بر عام ، عطف عام بر خاص ، و عطف احد مترادفین، از دیگر انواع عطف به شمار می‌آیند.
[۲] بستانی، بطرس، محیط المحیط قاموس مطول للغة العربیة، ص۶۱۱.
[۶] خرمشاهی، بهاء الدین، دانش نامه قرآن و قرآن پژوهی، ج۲، ص۱۴۶۲.



قواعد عطف.
عطف بیان .


۱. حدید/سوره۵۷، آیه۲۶.    .
۲. بستانی، بطرس، محیط المحیط قاموس مطول للغة العربیة، ص۶۱۱.
۳. سیوطی، عبد الرحمان بن ابی بکر، الاتقان فی علوم القرآن، ج۲، ص۳۸۰-۳۸۴.    
۴. زرکشی، محمد بن بهادر، البرهان فی علوم القرآن، ج۲، ص۴۷۲.    
۵. زرکشی، محمد بن بهادر، البرهان فی علوم القرآن، ج۲، ص۴۶۲.    
۶. خرمشاهی، بهاء الدین، دانش نامه قرآن و قرآن پژوهی، ج۲، ص۱۴۶۲.
۷. تهانوی، محمد اعلی بن علی، کشاف اصطلاحات الفنون و العلوم، ج۲، ص۱۱۸۷.    



فرهنگ‌نامه علوم قرآنی، برگرفته از مقاله «عطف».    




جعبه ابزار