• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

عدد آیات قرآن‌ (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





عدد آیات قرآن‌ در عدد آیات قرآن شش قول نقل شده که دو قول از آنِ قرّاءِ اهلِ مدینه و چهار قول از آنِ قرّاءِ اهلِ مکّه، کوفه، بصره و شام می‌باشد. اختلاف در عدد آیات ناشی از اختلاف قرّاء در تعداد آیات است که نسبت به نظر خویش مختلف شمرده‌اند.



قُرْآن اين لفظ در اصل مصدر به معنى خواندن است.


در مجمع البیان تفسیر «هل اتی» از رسول خدا (صلّی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلّم) نقل شده فرمود: جمیع سوره‌های قرآن صد و چهارده سوره و جمیع آیات آن شش هزار و دویست و سی و شش (۶۲۳۶) آیه است و حروف قرآن سیصد و بیست و یک هزار و دویست و پنجاه (۳۲۱۲۵۰) حرف می‌باشد.

در وافی و مرآة العقول از تفسیر سید حیدر آملی عدد سور و آیات و کلمات و حروف و فتحه‌ها و ضمّه‌ها و کسره‌ها و تشدیدها و الف‌ها و مدّهای قرآن نیز نقل شده که نقل آنها ضروری نیست ولی حاکی از کثرت اهتمام مسلمین به قرآن مجید است.
در «قرآن در اسلام» از اتقان سیوطی از ابو عمرودانی در عدد آیات قرآن شش قول نقل شده: مجموع قرآن شش هزار آیه است، به قولی شش هزار و دویست و چهار آیه، به قولی شش هزار و دویست و چهارده آیه، به قولی شش هزار و دویست و نوزده آیه، به قولی شش هزار دویست و بیست و پنج آیه، و به قولی شش هزار و دویست و سی و شش آیه است، از این شش قول دو قول از آنِ قرّاءِ اهلِ مدینه و چهار قول از آنِ قرّاءِ اهلِ مکّه و کوفه و بصره و شام می‌باشد.
[۸] طباطبایی، سیدمحمدحسین، قرآن در اسلام، ص۱۲۸.

ناگفته نماند اختلاف در عدد آیات ناشی از اختلاف قرّاء در تعداد آیات است که نسبت به نظر خویش مختلف شمرده‌اند، مثلا در مجمع درباره سوره بقره فرموده: عدد آیات در تعداد کوفی که از علی (علیه‌السّلام) نقل شده ۲۸۸ و در عدد بصری ۲۸۷ و در عدد حجازی ۲۸۵ و در عدد شامی ۲۸۴ است.
به این طریق ملاحظه می‌شود که در تعداد آیات بقره مجموعا چهار اختلاف دارند، هکذا در سوره‌های دیگر.
علامه طباطبایی می‌فرماید: تعداد آیات قرآنی به زمان پیغمبر اکرم می‌رسد و در روایاتی از آن حضرت آیات با عدد مانند ده آیه از آل عمران ذکر شده و حتی از آن حضرت شماره آیات برخی از سور قرآنی رسیده، مانند این‌که سوره حمد هفت آیه و سوره ملک سی آیه است.
[۱۲] طباطبایی، سیدمحمدحسین، قرآن در اسلام، ص۱۲۸.



۱. قرشی بنابی، علی اکبر، قاموس قرآن، ج۵، ص۲۶۲.    
۲. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۶۶۸.    
۳. طریحی نجفی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۱، ص۳۳۷.    
۴. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۶، ص۱۴۹.    
۵. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱۰، ص۶۱۴.    
۶. فیض کاشانی، ملامحسن، الوافی، ج۹، ص۱۷۸۱.    
۷. مجلسی، محمدباقر، مرآة العقول، ج۱۲، ص۵۲۵.    
۸. طباطبایی، سیدمحمدحسین، قرآن در اسلام، ص۱۲۸.
۹. سیوطی، جلال الدین، اتقان، ج۱، ص۲۳۲.    
۱۰. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱، ص۵۴.    
۱۱. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱، ص۱۱۱.    
۱۲. طباطبایی، سیدمحمدحسین، قرآن در اسلام، ص۱۲۸.
۱۳. سیوطی، جلال الدین، اتقان، ج۱، ص۲۳۱.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «قرآن‌»، ج۵، ص۲۹۱.    


رده‌های این صفحه : مفردات قرآن




جعبه ابزار