عَداو '''ما عَدا'' (به فتح عین) از واژگان نهج البلاغه و حرفاستثناء است ولی عبارت «فَمَا عَدَا مِمَّا بَدَا» به معنای «چه شد كه از پيمان خود بازگشتى؟» براى نخستين بار از امام شنيده شده است. حضرت علی (علیهالسلام) درباره زبیر از این واژه استفاده نموده است.