• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

عبدالکریم سودائی دستگردی اصفهانی

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


عبدالکریم سودائی دستگردی اصفهانی، از علماء و شعرای قرن چهاردهم هجری در اصفهان بوده است.


آخوند حاج ملاّعبدالکریم دستگردی متخلّص به «سودائی» و معروف به «ادیب الشّریعه» و «حاج آخوند» فرزند ملاّ عبدالرزاق بن اسماعیل، عالم فاضل و ادیب شاعر؛ از علماء و شعرای قرن چهاردهم هجری در اصفهان بوده است.

در غرّه محرم ۱۲۸۱ق در قریه «دستگرد خیار» اصفهان متولّد گردیده و در مولد خویش و اصفهان کسب فضائل و علوم از فقه و اصول و صرف و نحو و غیره نموده و نزد آقا میرزا محمّدباقر چهارسوقی (صاحب روضات) و شیخ محمّدتقی آقانجفی و میرزا محمّدحسن نجفی و دیگران تحصیل نموده و از اساتید نامبرده به کسب اجازه مفتخر گردید.
در ایام تحصیل عمر به قناعت گذرانیده و از راه کتابت اعاشه می‌نمود. او پس از اتمام تحصیلات، در زادگاه خود به تدریس در مکتب‌خانه و یا جهت اهل فضل و حلّ و فصل مشکلات مردم آن حدود مشغول شد. در شعر صاحب قریحه بود و به فارسی و عربی استادانه شعر می‌گفت و در انجمن‌های ادبی اصفهان خصوصا انجمن شیدا شرکت می‌کرد. این شعر از اوست:

"راحت و عشرت و فراغت دل نشود جمع با جهان داری ••• روغن کنجد ار ببینی صاف یادآور ز سنگ عصّاری".

سرانجام در ربیع‌الاوّل ۱۳۵۲ق وفات یافته و در قبرستان عمومی روستای دستگرد مدفون شد. دو فرزندش دکتر ابراهیم انواری و محمّدباقر لمعه از شعراء و ادبای زمان خویش به شمار می‌رفته‌اند.

کتب و رسائل زیر از اوست:

۱. «اجمالی در احوالات پیغمبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌وآله)»؛
۲. «ترجمه الدّرر»، در ترجمه کلمات قصار حضرت علی (علیه‌السلام)؛
۳. «خسمه طیبه»، مجموعه از اشعار اوست در مناقب و مراثی؛
۴. «دیوان قصائد مراثی»، که در سال ۱۳۵۷ش به خط جلی و خوب ناظم در تهران چاپ و منتشر شد؛
۵. «دیوان غزلیّات و رباعیّات»؛
۶. «شمس و قهقهه»، به بحر «خسرو و شیرین» نظامی؛
۷. «ضیاء الابصار فی احوال الاطهار»؛
۸. «دیوان گلزار چند قصیده از سودائی دستگردی»، که به اهتمام دکتر ابراهیم انواری، فرزند شاعر در سال ۱۳۳۶ش به طبع رسید؛
۹. «ملتقط اللّغه»، که در آن ۱۵ هزار لغت عربی به فارسی ترجمه شده است؛
۱۰. منظومه «انوار سهیلی» معروف‌ترین اثر اوست و به همین جهت به «ناظم السهیلی» معروف بود و نام فامیلی خود را «انواری» نهاد. این منظومه در سال ۱۳۷۱ش به اهتمام مهندس حسین انواری فرزند دکتر ابراهیم انواری به طبع رسید.
[۱] مجله ارمغان، سال دوم، شماره ۷، مورخ ۱۳۰۰ش، ص۳۵.
[۲] مهدوی، سیدمصلح‌الدین، رجال اصفهان یا تذکره القبور، ص۹۸-۹۹.
[۳] مهدوی، سید مصلح‌الدین، تذکره شعرای معاصر اصفهان، ص۲۵۰-۲۵۲.
[۴] مهدوی، سیدمصلح‌الدین، دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج۲، ص۷۸۴-۷۸۵.
[۵] معلم حبیب‌آبادی، محمدعلی، مکارم آلاثار، ج۷، ص۲۳۴۷-۲۳۵۰.
[۶] مشار، خان‌بابا، مؤلّفین کتب چاپی، ص۹۲۱.


۱. ↑ مجله ارمغان، سال دوم، شماره ۷، مورخ ۱۳۰۰ش، ص۳۵.
۲. ↑ مهدوی، سیدمصلح‌الدین، رجال اصفهان یا تذکره القبور، ص۹۸-۹۹.
۳. ↑ مهدوی، سید مصلح‌الدین، تذکره شعرای معاصر اصفهان، ص۲۵۰-۲۵۲.
۴. ↑ مهدوی، سیدمصلح‌الدین، دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج۲، ص۷۸۴-۷۸۵.
۵. ↑ معلم حبیب‌آبادی، محمدعلی، مکارم آلاثار، ج۷، ص۲۳۴۷-۲۳۵۰.
۶. ↑ مشار، خان‌بابا، مؤلّفین کتب چاپی، ص۹۲۱.


مهدوی، سیدمصلح‌الدین، اعلام اصفهان، ج۴، ص۲۹۶.    


رده‌های این صفحه : شعرای اصفهان قرن 14 (قمری) | شعرای ایران قرن 14 (قمری) | علمای اصفهان قرن 14 (قمری) | علمای ایران قرن 14 (قمری)
جعبه ابزار