عبدالوهاب اعرابی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
ابومسحل عبدالوهاب بن حریش اعرابی (حدود ۱۷۰-۲۳۰ق)، از علما و نحویان
قرن سوم هجری قمری که رجال‌نویسان اهل‌سنت او را فردی فاضل، عالم به
نحو و قرائات قرآن و لغت و از اساتید بزرگ
ثعلب، یکی از نحویون مشهور دانسته‌اند.
ابومسحل عبدالوهاب بن حریش اعرابی همدانی، اهل نجد، منطقه‌ای در
عربستان و از
طایفه بنی ربیعه، از شاخه
عامر بن صعصعه بود و حدود
۱۷۰ق به دنیا آمد و در
بغداد ساکن شد.
دروس لغت، نحو و قرآن را نزد کسائی آموخت و از
علی بن مبارک حدود چهل هزار بیت شعر در ارتباط با نحو نقل کرد.
محمد بن یحیی کسائی از او روایت کرده و رجال‌نویسان اهل‌سنت او را فردی فاضل، عالم به نحو و قرائات قرآن و لغت و از اساتید بزرگ ثعلب، یکی از نحویون مشهور دانسته‌اند. وی مدتی به خدمت
حسن بن سهل وزیر
مامون (خلافت ۱۹۸-۲۱۸ق) در آمد
و مناظراتی با
اصمعی داشت.
زمان وفاتش را به اختلاف سال‌های
۲۲۸،
۲۳۰ و
۲۳۲ق ذکر کرده‌اند.
آثار او عبارت‌اند از: النوادر الغریب و مناظراتی که با اصمعی داشت.
پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، ج۱، ص۵۰۱، برگرفته از مقاله «عبدالوهاب اعرابی».
