عبدالحسین بهنیا
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
عبدالحسین بهنیا فرزند
خلیل مشاورالسلطان، یکی از رجال سیاسی تاریخ
ایران در
دوران پهلوی بود.
عبدالحسین در
سال۱۲۸۳ه. ش در شهر
تهران به دنیا آمد.
وی پس از طی تحصیلات مقدماتی، برای ادامه تحصیل به مدرسه
علوم سیاسی وارد شد و توانست از آن مدرسه فارغ‌التحصیل شود.
پس از فارغ‌التحصیل شدن از
مدرسه علوم سیاسی، به
وزارت دارایی وارد شد و در آنجا مشغول به کار گردید. وی مدت‌ها در این وزارت‌خانه اشتغال داشت و توانست به مشاغل بالایی نیز برسد؛ بهنیا پس از مدتی توانست به عنوان معاون وزیر در این وزارت‌خانه مشغول به کار گردد
و حتی مدتی نیز
کفالت وزارت دارایی را برعهده داشت.
در سال ۱۳۴۰ه. ش و همزمان با نخست‌وزیر شدن
علی امینی، عبدالحسین بهنیا به وزارت دارایی و گمرکات منصوب شد. از مهم‌ترین فعالیت‌های سیاسی وی مخالفت با
اصلاحات ارضی بود که امینی نخست‌وزیر وقت در صدد تصویب آن بود.
این قانون گرچه به ظاهر برای حمایت از کشاورزان تصویب شده بود؛ ولی با کمی‌دقت در مورد وضع آن روزگار، می‌توان دریافت هدف از این قانون، محدود کردن قدرت مالکین بزرگ و جلب نظر کشاورزان بود. عبدالحسین بهنیا هنگام طرح لایحه اصلاحات ارضی به شدت با آن مخالفت کرد و معتقد بود با بستن
مالیات بر املاک بزرگ تدریجا می‌توان مالکیت‌های بزرگ را محدود ساخت و همچنین از صاحبان اراضی کوچک برای توسعه کشاورزی حمایت نمود. اعضای کابینه دولت با سخنان بهنیا به مخالفت برخاستند و به همین جهت وی از دولت
استعفاء کرد؛
مهم‌ترین مخالف وی در این
قانون،
حسن ارسنجانی وزیر وقت کشاورزی بود؛ پس از وی جهانگیر آموزگار جایگزین بهنیا در وزارت دارایی و گمرکات شد.
در
زمان نخست‌وزیری
اسدالله علم بار دیگر عبدالحسین بهنیا به عنوان وزیر دارایی برگزیده شد. ولی به خاطر اصرار ارسنجانی وزیر کشاورزی بر اجرای قانون اصلاحات ارضی، بهنیا بار دیگر استعفاء کرد و
غلامرضا برزگر به جای وی
کفیل وزارت دارایی شد.
سایت پژوهه، برگرفته شده از مقاله «خاندان بهنیا»، تاریخ بازیابی ۱۳۹۵/۰۳/۳۰.
