ظِلال (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
ظِلال: (وَ ظِلالُهُمْ بِالْغُدُوِّ) «ظِلال» جمع «
ظلّ» به معناى
سايه است،
خواه،
سايه‌اى مانند
سايه درختان در
روز، و يا
سايه‌اى كه در تاريكى
شب حاصل مى‌شود.
ترجمه و تفسیر آیات مرتبط با
ظِلال:
(وَلِلّهِ يَسْجُدُ مَن فِي السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضِ طَوْعًا وَكَرْهًا وَظِلالُهُم بِالْغُدُوِّ وَالآصَالِ) (كسانى كه در
آسمان‌ها و
زمین هستند از روى اختيار يا اجبار- و همچنين
سايه‌هايشان- هر
صبح و
شام براى خدا
سجده مى‌كنند.)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید:در جمله «
ظِلالُهُمْ بِالْغُدُوِّ وَ الْآصالِ»
سايه اجسام غليظ و ستبر در سجده به خداى تعالى به خود اجسام ملحق شده، با اينكه
سايه، امرى است عدمى و عبارتست از نرسيدن نور بخاطر حائل شدن جسم در برابر نور، و سرش اين است كه هر چند
سايه امرى است عدمى، و ليكن آثارى خارجى نظير آثار امور وجودى دارد، مثلا كم و زياد مى‌شود، و همچنين اختلافات ديگرى به خود مى‌گيرد كه حواس ما آن را حس مى‌كند، پس مى‌توان گفت در عين عدمى بودن بهره‌اى از وجود دارد كه با همان مقدار از وجود و همان مقدار از آثار، در برابر خداى تعالى خاضع و ساجد است.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
(إِنَّ الْمُتَّقِينَ فِي ظِلَالٍ وَعُيُونٍ) (در آن روز
پرهیزگاران در
سايه‌هاى
درختان بهشتى و در ميان چشمه‌ها قرار دارند)
علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرماید: مراد از كلمه ظلال
سايه‌هاى
بهشت، و مراد از كلمه عيون چشمه‌هاى آن است، كه اهل بهشت از آن
سايه‌ها استفاده نموده، و از آن چشمه‌ها مى‌نوشند.
(دیدگاه شیخ طبرسی در مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «ظِلال»، ص۳۶۳.
