طغیانگری قوم ثمود (قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
از مصادیق
طغیانگران که در
آیات قرآن به آنها اشاره شده، «
قوم ثمود» هستند.
ثمود، از طغيان‌گران هلاك شده به دست خداوند:
۱. «وَ فِي
ثَمُودَ إِذْ قِيلَ لَهُمْ تَمَتَّعُوا حَتَّى حِينٍ • فَعَتَوْا عَنْ أَمْرِ رَبِّهِمْ فَأَخَذَتْهُمُ الصَّاعِقَةُ وَ هُمْ يَنْظُرُونَ؛
و نيز در سرگذشت
قوم ثمود عبرتى است آنگاه كه به آنان گفته شد: مدتى كوتاه بهره‌مند باشيد (و سپس منتظر
عذاب) آنها از فرمان پروردگارشان سرباز زدند، و
صاعقه آنان را فراگرفت در حالى كه نگاه مى‌كردند (بى‌آنكه قدرت دفاع داشته باشند).»
۲. «وَ أَنَّهُ أَهْلَكَ عاداً الْأُولى • وَ
ثَمُودَ فَما أَبْقى • وَ
قَوْمَ نُوحٍ مِنْ قَبْلُ إِنَّهُمْ كانُوا هُمْ أَظْلَمَ وَ أَطْغى؛
و آيا به
انسان نرسيده است كه در كتب انبياى پيشين آمده اينكه خداوند
قوم عاد نخستين را به كيفر اعمالشان هلاك كرد؟ و همچنين
قوم ثمود را، و كسى از آنان را باقى نگذارد! و نيز
قوم نوح را پيش از آنها، چرا كه آنان از همه ظالم‌تر و طغيانگرتر بودند!»
۳. «وَ
ثَمُودَ الَّذِينَ جابُوا الصَّخْرَ بِالْوادِ • الَّذِينَ طَغَوْا فِي الْبِلادِ؛
و
قوم ثمود كه صخره‌هاى عظيم را از كنار دره مى‌بريدند (و از آن خانه و كاخ مى‌ساختند). همان كسانى كه در شهرها طغيان كردند.»
۴. «كَذَّبَتْ
ثَمُودُ بِطَغْواها • فَقالَ لَهُمْ رَسُولُ اللَّهِ ناقَةَ اللَّهِ وَ سُقْياها • فَكَذَّبُوهُ فَعَقَرُوها فَدَمْدَمَ عَلَيْهِمْ رَبُّهُمْ بِذَنْبِهِمْ فَسَوَّاها؛
قوم ثمود بر اثر طغيانشان، پيامبر خود را
تکذیب كردند، و پيامبر خدا
صالح به آنان گفت: ناقه و معجزه خداوند را با آبشخورش واگذاريد (و مزاحم آن نشويد). ولى آنها او را تكذيب و ناقه را پى كردند (و به هلاكت رساندند)؛ از اين رو پروردگارشان آنها و سرزمينشان را بخاطر گناهشان درهم كوبيد و با خاك يكسان كرد.»
طغيان‌گرى
قوم ثمود، با سرپيچى از فرمان خداوند و پى كردن
ناقه صالح:
«فَعَقَرُوا النَّاقَةَ وَ عَتَوْا عَنْ أَمْرِ رَبِّهِمْ وَ قالُوا يا صالِحُ ائْتِنا بِما تَعِدُنا إِنْ كُنْتَ مِنَ الْمُرْسَلِينَ؛
سپس ناقه را پى كردند، و از فرمان پروردگارشان سرپيچيدند؛ و گفتند: اى صالح! اگر تو از فرستادگان خدا هستى، آنچه را از عذاب الهى به ما وعده مى‌دهى، بياور!»
درخواست
کافران طغيان‌گر
قوم ثمود از
صالح علیه‌السلام براى به اجرا درآوردن تهديدهايش:
«قالَ الَّذِينَ
اسْتَكْبَرُوا إِنَّا بِالَّذِي آمَنْتُمْ بِهِ كافِرُونَ • فَعَقَرُوا النَّاقَةَ وَ عَتَوْا عَنْ أَمْرِ رَبِّهِمْ وَ قالُوا يا صالِحُ ائْتِنا بِما تَعِدُنا إِنْ كُنْتَ مِنَ الْمُرْسَلِينَ؛
مستكبران گفتند: (ولى) ما به آنچه شما به آن ايمان آورده‌ايد، كافريم. سپس ناقه را پى كردند، و از فرمان پروردگارشان سرپيچيدند؛ و گفتند: اى صالح! اگر تو از فرستادگان خدا هستى، آنچه را از عذاب الهى به ما وعده مى‌دهى، بياور!»
تحريك شدن بدبخت ترين فرد
قوم ثمود، به طغيان در برابر رسول الهى:
«كَذَّبَتْ
ثَمُودُ بِطَغْواها • إِذِ انْبَعَثَ أَشْقاها؛
قوم ثمود بر اثر طغيانشان، پيامبر خود را تكذيب كردند، آنگاه كه شقى‌ترين آنها به پاخاست.»
قوم ثمود، مشوّق شقى‌ترين فرد خود، به طغيان در برابر فرستاده الهى:
«كَذَّبَتْ
ثَمُودُ بِطَغْواها • إِذِ انْبَعَثَ أَشْقاها؛
قوم ثمود بر اثر طغيانشان، پيامبر خود را تكذيب كردند، آنگاه كه شقى‌ترين آنها به پاخاست.»
مرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۱۹، ص۱۸۲، برگرفته از مقاله «مصادیق طغیانگران (قوم ثمود)».
