• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

طبقه مفسران عامه عصر تدوین

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



طبقه مفسران عامه عصر تدوین به مفسران میانه قرن دوم هجری از نظر اهل سنت اطلاق می‌شود.



با توجه به این که عصر تدوین را معمولا اواخر عهد بنی امیه و ابتدای عهد بنی عباس (۱۳۳ ق) دانسته‌اند، طبقه مفسران عامه عصر تدوین کسانی هستند که علامه طباطبایی رحمة‌الله‌علیه آن‌ها را در طبقه چهارم تقسیم بندی خویش ذکر کرده است. مراغی در مقدمه تفسیر خود (ج ۱، ص۶-۱۰) این افراد را در طبقه سوم قرار داده است.


مشهورترین مفسران این طبقه عبارتند از:
۱. یزید بن هارون سلمی (م ۱۱۷ق)؛
۲. شعبة بن حجاج (م ۱۶۰ق)؛
۳. وکیع بن جراح (م ۱۹۷ق)؛
۴. سفیان بن عیینه (م ۱۹۸ق)؛
۵. روح بن عباده بصری (م ۲۰۵ق)؛
۶. عبدالرزاق بن همام (م ۲۱۱ق)؛
۷. آدم بن ابی ایاس (م ۲۲۰ق)؛
۸. عبد بن حمید (م ۲۴۹ق)؛
تالیفات تفسیری این افراد به صورت مستقل نبود؛ بلکه روایات تفسیری را به عنوان بخشی از ابواب حدیث و ضمن تالیفات حدیثی گردآوری می‌کردند.
[۲] طباطبایی، محمد حسین، قرآن در اسلام، ص۷۶-۷۷.
[۳] جمعی از محققان، علوم القرآن عند المفسرین، ج۳، ص۴۵۱.



طبقات مفسران اهل سنت .


۱. ذهبی، محمدحسین، التفسیر و المفسرون، ج۱، ص۱۰۴.    
۲. طباطبایی، محمد حسین، قرآن در اسلام، ص۷۶-۷۷.
۳. جمعی از محققان، علوم القرآن عند المفسرین، ج۳، ص۴۵۱.
۴. سیوطی، عبد الرحمان بن ابی بکر، الاتقان فی علوم القرآن، ج۴، ص۲۴۲.    
۵. زرقانی، محمد عبد العظیم، مناهل العرفان فی علوم القرآن، ج۱، ص۳۱.    



فرهنگ‌نامه علوم قرآنی، برگرفته از مقاله «طبقه مفسران عامه عصر تدوین».    




جعبه ابزار