به معنای صدا است.
است.
به معنای صدای نفس اسبان گفته‌اند.
به معنی صدا است.
صدای روباه است.
ابن اثیر در
النهایه از حدیث
ابن مسعود نقل می‌کند:
«لَا یَخْرُجَنَّ اَحَدُکُمْ بِلَیْلٍ اِلَی ضَبْحِهِ فَلَعَلَّهُ یُصِیبُهُ مَکْرُوهٌ.» یعنی: «کسی از شما با شنیدن صدایی شب از منزل بیرون نشود شاید مکروهی به وی رسد.»
و از
ابن زبیر نقل کرده:
«قَاتَلَ اللَّهُ فُلَاناً ضَبَحَ ضَبْحَةَ الثَّعْلَبِ وَ قَبَعَ قَبْعَةَ الْقُنْفُذِ.» یعنی:
خدا او را بکشد مانند روباه، صدا کرد و هم‌چون خارپشت در پوست خود فرو رفت، و از شعر
ابی‌طالب (علیه‌السّلام) نقل کرده: «
فَاِنِّی وَ الضَّوَابِحِ کُلَّ یَوْمٍ»
می‌گوید: آن حضرت در این شعر قسم یاد کرده به آنان‌که در قرائت صدای خویش را بلند می‌کنند.
ضبح را در آیه: صدای نفس اسبان (همهمه اسبان در حین تاختن) گفته‌اند.
شیخ طبرسی همهمه معنی کرده است.
