صَلَوٰات (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
صَلَوٰات:
(بِيَعٌ وَ صَلَوَاتٌ وَ مَسَاجِدُ) صَلَوٰات: جمع
«صلات» است.
در اين آيه به معناى «معبد
یهود» آمده است.
بعضى آن را معرب
«صلوثا» مى‌دانند كه در لغت عبرانى به معنى «نمازخانه» است.
«صلوات» (به ضمّ صاد و لام)، به زبان عبرى
«صلوثاء» به ثاء مثلّثه بوده به معنى «مكان نماز» است.
عرب در
صلوثاء تصرف كرده به زبان خود
«صلوات» گفته است.
ممكن است
صلوات جمع
«صلات» مثل (حجرات حجرة) به معنى مكان نماز بوده باشد.
به موردی از کاربرد
صَلَوٰات در
قرآن، اشاره می‌شود:
(الَّذِينَ أُخْرِجُوا مِن دِيَارِهِمْ بِغَيْرِ حَقٍّ إِلَّا أَن يَقُولُوا رَبُّنَا اللَّهُ وَ لَوْلَا دَفْعُ اللَّهِ النَّاسَ بَعْضَهُم بِبَعْضٍ لَّهُدِّمَتْ صَوَامِعُ وَ بِيَعٌ وَ صَلَوَاتٌ وَ مَسَاجِدُ يُذْكَرُ فِيهَا اسْمُ اللَّهِ كَثِيرًا وَ لَيَنصُرَنَّ اللَّهُ مَن يَنصُرُهُ إِنَّ اللَّهَ لَقَوِيٌّ عَزِيزٌ) (همان‌ها كه از خانه‌ها و شهر خود، به ناحق رانده شدند و گناهى نداشتند جز اين‌كه مى‌گفتند: «پروردگار ما، خداى يكتاست!» و اگر
خداوند بعضى از مردم را به وسيله بعضى ديگر دفع نكند، ديرها، معابد يهود،
نصاری و مساجدى كه نام خدا در آن بسيار برده مى‌شود، ويران مى‌گردد. و
خداوند كسانى را كه يارىِ او كنند و از آيينش دفاع نمايند يارى مى‌كند؛ خداوند توانا و شكست‌ناپذير است.)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: كلمه صوامع جمع صومعه است و صومعه نام معبدهايى است كه براى عبادت عابدان و زاهدان، در بالاى كوه‌ها و در بيابان‌هاى دور دست ساخته مى‌شد، و معمولا عمارتى نوک تيز و مخروطى بود. كلمه بيع جمع بيعة - به كسر با- است كه نام معبد يهود و نصارى است. كلمه صلوات جمع
صلاة است كه به معناى
مصلا و نمازگاه يهود است و اگر نمازگاه يهود را
صلاة ناميده، از باب تسميه محل به نام حال است.
جوالیقی گويد: لغت صلوات، عبرى است به معناى كنيسه يهوديان است و اصل آن «صلوتا» بوده است.
در كتاب «وجوه قرآن» آمده است براى واژه «صلات» در قرآن كريم هفت وجه قابل شده‌اند:
• سوم به معنى «درود و آفرين».
• چهارم به معنى «آمرزش و رحمت».
• ششم به معنى «كنشت» (كليسا و معبد يهود)
كه منظور ما در آيه مورد بحث همين معنى اخير است.
•
شریعتمداری، جعفر، شرح و تفسیر لغات قرآن بر اساس تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «صَلَوٰات»، ج۲، ص۶۲۹.
