صرع (مفرداتقرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
صَرْع (به فتح صاد و سکون راء) و
صِرْع (به کسر صاد و سکون راء) از
واژگان قرآن کریم، به معنای به خاک انداختن است. صرع به معنی
جنون و حمله از همین کلمه است.
صَرْع و
صِرْع به معنای به خاک انداختن است. «صَرَعَهُ صَرْعاً: طَرَحَهُ عَلَی الْاَرْضِ» رَجُلٌ صَرِیعٌ یعنی مرد به خاک انداخته شده. قَوْمٌ صَرْعَی یعنی گروه به خاک انداخته شده.
(فَتَرَی الْقَوْمَ فِیها صَرْعی کَاَنَّهُمْ اَعْجازُ نَخْلٍ خاوِیَةٍ) صرعی جمع صریع است
یعنی: «آن گروه را به خاک افتاده میبینی گوئی تنههای نخل سقوط کردهاند.»
در
نهج البلاغه حکمت ۳۹۸ فرموده:
«مَنْ صَارَعَ الْحَقَ صَرَعَهُ» (هر که با
حق کشتی گیرد حق او را به خاک میاندازد.)
این کلمه در قرآن فقط یک بار آمده است.
صرع به معنی جنون و حمله از همین است، که شخص در اثر عدم تعادل اعضاء به خاک میافتد.
•
قرشی بنابی، علیاکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «صرع»، ج۴، ص۱۲۳.