• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

صدای پرندگان

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



به استناد آیه ۴۴ سوره اسراء و روایات یاد شده، تمام حیوانات، بلکه مخلوقات، دارای نطق و کلام هستند و تسبیح‌گوی پروردگار متعال می‌باشند که کلامشان برای انبیا و امامان مفهوم است.



روایات بسیاری وارد شده است که امامان (علیهم‌السلام)، مانند پیامبران نه‌تنها به زبان تمام اهل عالم آشنا و قادر به تکلم آن بودند، بلکه حتی به زبان حیوانات از جمله پرندگان نیز آشنایی داشته و آن‌ را می‌فهمیدند.

۱.۱ - حدیثی از امام سجاد و امام صادق

در این ارتباط امام سجاد و امام صادق (علیه‌السلام) فرموده‌اند: «چنان‌که در آیه «عُلِّمْنا مَنْطِقَ الطَّیْرِ وَ أُوتِینا مِنْ کُلِّ شَیْ‌ءٍ»؛ «ای مردم! زبان پرندگان به ما تعلیم داده شده، و از هر چیز به ما عطا گردیده است»، آمده که پروردگار به حضرت سلیمان (علیه‌السلام) علم به سخن پرندگان و برخی از اشیا را عنایت کرده به ما علاوه بر فهم و علم به سخن پرندگان، علم به تمام اشیا را عنایت فرموده‌اند».

۱.۲ - روایتی از ابوحمزه ثمالی

هم‌چنین ابوحمزه ثمالی می‌گوید: نزد امام سجاد بودیم هنگامی که گنجشکان آواز می‌خواندند، امام (عليه‌السلام) فرمود: «آیا می‌دانی اینها چه می‌گویند؟» گفتم نه، امام فرمود: «این گنجشکان پروردگارشان را تقدیس می‌کنند و از او روزی امروزشان را درخواست می‌نمایند».


روایت می‌گوید: «در ایام کودکی امام حسین (عليه‌السلام) از آن‌ حضرت، درباره صدای حیوانات سؤال شد، امام (علیه‌السلام) در پاسخ فرمود:
«کرکس» می‌گوید: ای فرزند آدم! هرگونه که می‌خواهی زندگی کن؛ ولی بدان که عاقبت مرگ است.
«باز» می‌گوید: ای دانا به امور پنهان و ای رفع‌کننده بلاها!
«طاووس» می‌گوید: خدایا! به خود ظلم کردم و به زیبایی‌ام مغرور شدم؛ پس مرا ببخش.
«خارپشت» می‌گوید: خداوند بر عرش خود قرار گرفته است.
«خروس» می‌گوید: هر کس خدا را شناخت او را فراموش نمی‌کند.
«مرغ» می‌گوید: ای خدایی که بر حقی، تو بر حقی و سخن تو حق است.
«قرقی» می‌گوید: به خدا و روز قیامت، ایمان دارم.
«لاشخور» می‌گوید: به خدا توکل کن که او روزی می‌دهد.
«عقاب» می‌گوید: هرکس از خدا اطاعت کند، سختی نمی‌بیند.
«شاهین» می‌گوید: خداوند، پاک، منزه و حق است، چه حقی!
«جغد» می‌گوید: انس در دوری نمودن از مردم است.
«کلاغ» می‌گوید: ای روزی‌ دهنده! روزی حلال برسان.
«دُرنا» می‌گوید: خدایا! مرا از شر دشمنانم حفظ کن.
«لک لک» می‌گوید: هر کس از مردم فاصله بگیرد، راحت‌تر است.
«اردک» می‌گوید: آمرزش تو را خواهانم ای خدا!.
«هدهد» می‌گوید: چه‌قدر شقی و بدبخت است کسی که گناه می‌کند.
«قمری» می‌گوید: ای دانای به اسرار و پنهان‌ها، ای خدا!.
«کبوتر» می‌گوید: تویی خدا و غیر از تو خدایی نیست.
«زاغ» می‌گوید: منزه است کسی که بر او چیزی مخفی نیست.
«طوطی» می‌گوید: یاد خدا باعث مغفرت گناهان است.
«گنجشک» می‌گوید: طلب آمرزش می‌کنم از گناهانی که خدا را به خشم آورد.
«بلبل» می‌گوید: لا إِلهَ إِلَّا الله حقّا حقّا.
«کبک» می‌گوید: قیامت نزدیک است.
«بلدرچین» می‌گوید: ای فرزند آدم! چه چیز تو را از مرگ غافل کرده است.
«مرغ شکاری» می‌گوید: لا إِلهَ إِلَّا الله مُحَمَّدٌ رَسُولُ الله و آله خیرة الله.
«فاخته» (نوعی کبوتر، قمری)می‌گوید: یا واحد یا احد یا فرد یا صمد.
«دارکوب» می‌گوید: خدای من! مرا از آتش نجات بده.
«چکاوک» می‌گوید: خدایا! گناهان مؤمنان را ببخش.
«کبوتر صحرایی» می‌گوید: خدایا! اگر مرا نبخشی، بدبخت می‌شوم.
«مرغ عشق» می‌گوید: لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللهِ (العلیّ‌) العظیم.
«شتر مرغ» می‌گوید: معبودی به غیر از خدا نیست.
«پرستو» هنگام صدا کردن، سوره حمد را می‌خواند و می‌گوید: ای قبول‌کننده توبه‌کنندگان! ای خدا! حمد و ثنا برای تو است».

۲.۱ - تفسیر صدای غیر پرندگان از حیوانات

پس از آن امام به تفسیر صدای غیر پرندگان از حیوانات دیگر پرداخت و در خاتمه با استناد به آیه «وَ إِنْ مِنْ شَیْ‌ءٍ إِلَّا یُسَبِّحُ بِحَمْدِهِ وَ لکِنْ لا تَفْقَهُونَ تَسْبِیحَهُمْ»؛ «هر موجودی، تسبیح و حمد او می‌گوید؛ ولی شما تسبیح آنها را نمی‌فهمی». فرمود که تمام مخلوقات خداوند او را تسبیح می‌کنند.


بنابراین به استناد آیه مذکور و روایات یاد شده، تمام حیوانات، بلکه مخلوقات، دارای نطق و کلام هستند و تسبیح‌گوی پروردگار متعال می‌باشند که کلامشان برای انبیا و امامان مفهوم است.


۱. شیخ مفید، الاختصاص، محقق، مصحح، غفاری، علی‌اکبر، محرمی زرندی، محمود، النص، ص۲۸۹ - ۳۰۱، قم، المؤتمر العالمی لالفیة الشیخ المفید، چاپ اول، ۱۴۱۳ق.    
۲. نمل/سوره۲۷، آیه۱۶.    
۳. شیخ مفید، الاختصاص، محقق، مصحح، غفاری، علی‌اکبر، محرمی زرندی، محمود، النص، ص۲۹۳، قم، المؤتمر العالمی لالفیة الشیخ المفید، چاپ اول، ۱۴۱۳ق.    
۴. شیخ مفید، الاختصاص، محقق، مصحح، غفاری، علی‌اکبر، محرمی زرندی، محمود، النص، ص۲۹۳، قم، المؤتمر العالمی لالفیة الشیخ المفید، چاپ اول، ۱۴۱۳ق.    
۵. قطب الدین راوندی، سعید بن عبداللّٰه، الخرائج و الجرائح، ج۱، ص۲۴۸، قم، مؤسسه امام مهدی عجل الله تعالی فرجه، چاپ اول، ۱۴۰۹ق.    
۶. قطب الدین راوندی، سعید بن عبداللّٰه، الخرائج و الجرائح، ج۱، ص۲۴۹، قم، مؤسسه امام مهدی عجل الله تعالی فرجه، چاپ اول، ۱۴۰۹ق.    
۷. قطب الدین راوندی، سعید بن عبداللّٰه، الخرائج و الجرائح، ج۱، ص۲۵۰، قم، مؤسسه امام مهدی عجل الله تعالی فرجه، چاپ اول، ۱۴۰۹ق.    
۸. قطب الدین راوندی، سعید بن عبداللّٰه، الخرائج و الجرائح، ج۱، ص۲۵۰، قم، مؤسسه امام مهدی عجل الله تعالی فرجه، چاپ اول، ۱۴۰۹ق.    
۹. قطب الدین راوندی، سعید بن عبداللّٰه، الخرائج و الجرائح، ج۱، ص۲۵۱، قم، مؤسسه امام مهدی عجل الله تعالی فرجه، چاپ اول، ۱۴۰۹ق.    
۱۰. اسراء/سوره۱۷، آیه۴۴.    
۱۱. قطب الدین راوندی، سعید بن عبداللّٰه، الخرائج و الجرائح، ج۱، ص۲۵۲، قم، مؤسسه امام مهدی عجل الله تعالی فرجه، چاپ اول، ۱۴۰۹ق.    



پایگاه اسلام کوئست.    




جعبه ابزار