شید (مفرداتقرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
شَيْد (به فتح شین و سکون واو) از
واژگان قرآن کریم به معنای گچکاری کردن و بالا
بردن بوده و
شِيْد (به کسر شین و سکون یاء) به معنای گچ و نحو آن است.
شَيْدبه معنای گچکاری کردن و بالا
بردن است، و
شِيْد به معنای گچ و نحو آن است.
(وَ بِئْرٍ مُعَطَّلَةٍ وَ قَصْرٍ مَشِیدٍ) یعنی «ای بسا چاه کهنه بی آببر، و ای بسا قصر بلند یا گچکاری شده.»
(اَیْنَما تَکُونُوا یُدْرِکْکُمُ الْمَوْتُ وَ لَوْ کُنْتُمْ فِی بُرُوجٍ مُشَیَّدَةٍ) راغب اصفهانی میگوید: «شیّد قواعده» یعنی پایههای آنرا محکم کرد.
گوئی با گچ بنا کرده. بروج مشیّده یعنی برجهای محکم یا مرتفع.
•
قرشی بنابی، علیاکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «شید»، ج۴، ص۹۴.