• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

شُعْلَه (مفردا‌ت‌نهج‌البلاغه)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





شُعْلَه (به ضم شین و سکون عین) یکی از مفردات نهج البلاغه به معنای زبانه آتش است.
حضرت علی (علیه‌السلام) درباره خودش از این واژه استفاده نموده است.



شُعْلَه به معنای زبانه آتش آمده است.


یک مورد که در «نهج‌البلاغه» به کار رفته است، به شرح ذیل می‌باشد:

۲.۱ - شُعْلَةِ - خطبه ۱۰۴ (پند گرفتن از خویش)

امام (صلوات‌الله‌علیه) در خطبه ۱۰۴ درباره خودش فرموده:
«اَیُّهَا النَّاسُ، اسْتَصْبِحُوا مِنْ شُعْلَةِ مِصْبَاح وَاعِظ مُتَّعِظ»؛
«اى مردم چراغ فکر خود را از شعله گفتار واعظان با عمل روشن سازید».
این واژه یک بار در «نهج البلاغه» آمده است.


۱. قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، ج۲، ص۶۰۳.    
۲. طریحی، فخر‌الدین، مجمع البحرین ت-الحسینی، ج۵، ص۴۰۲.    
۳. زبیدی، مرتضی،‌ تاج العروس، ج۲۹،‌ ص۲۶۱.    
۴. سید رضی، محمد، نهج البلاغه ت الحسون، ص۲۳۴، خطبه ۱۰۴.    
۵. عبده، محمد، نهج البلاغه - ط مطبعة الإستقامة، ج۱، ص۲۰۱، خطبه ۱۰۳.    
۶. صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۱۵۲، خطبه ۱۰۵.    
۷. مکارم شیرازی، ناصر، نهج البلاغه با ترجمه فارسی روان، ص۲۲۳.    
۸. ابن میثم بحرانی، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۳، ص۴۲.    
۹. ابن میثم بحرانی، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۳، ص۴۷.    
۱۰. مکارم شیرازی، ناصر، پیام امام امیرالمؤمنین، ج۴، ص۴۵۸.    
۱۱. هاشمی خویی، حبیب الله، منهاج البراعة فی شرح نهج البلاغه، ج۷، ص۲۴۷.    
۱۲. ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغه، ج۷، ص۱۶۷.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «شعله»، ج۲، ص۶۰۳.    






جعبه ابزار