شيعه (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
شیعه:
(ثُمَّ لَنَنزِعَنَّ مِن كُلِّ شِيعَةٍ) شیعه: در اصل لغت به معنى گروهى است كه با هم براى انجام كارى تعاون مى‌كنند.
آيه مى‌گويد:
«سپس از هر گروه و جمعيتى كسانى را كه از همه در برابر خداوند رحمان سركش‌تر بوده‌اند جدا مى‌كنيم»
انتخاب اين تعبير در آيه مورد بحث ممكن است اشاره به اين باشد كه اين گمراهان
بی‌ایمان در طريق طغيان و سركشى با يكديگر همكارى داشتند و ما نخست به حساب آن گروهى مى‌رسيم كه از همه سركش‌تر بودند.
به موردی از کاربرد شیعه در
قرآن، اشاره می‌شود:
(ثُمَّ لَنَنزِعَنَّ مِن كُلِّ شِيعَةٍ أَيُّهُمْ أَشَدُّ عَلَى الرَّحْمَنِ عِتِيًّا) (سپس از پيروان هر گروهى، كسانى را كه در برابر
خداوند رحمان از همه سركش‌تر بوده‌اند، جدا مى‌كنيم.)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: كلمه نزع به معناى استخراج است و كلمه شيعه به معناى جماعتى است كه يكديگر را بر امرى يارى دهند، يا همه پيرو يک عقيده باشند.
•
شریعتمداری، جعفر، شرح و تفسیر لغات قرآن بر اساس تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «شیعه»، ج۲، ص۵۵۲.
