شریر (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
شَریر (به فتح شین) از
واژگان قرآن کریم به معنای مضرّ،
مفسد و
ظالم است.
شَریر به معنای مضرّ، مفسد و ظالم است.
شرار جمع
شریر نیز آمده است.
شرار النار (بکسر ش) شراره و جرقه
آتش است که از آن جستن می‌کنند.
راغب اصفهانی می‌گوید: علت این تسمیه اعتقاد
شرّ در اخگر است.
شرر (بر وزن ضرر) مطلق شراره و واحد آن شرره است.
به مواردی از
شَریر که در قرآن به کار رفته است، اشاره می‌شود:
(وَ قالُوا ما لَنا لا نَری رِجالًا کُنَّا نَعُدُّهُمْ مِنَ الْاَشْرارِ) (آنها مى‌گويند: چرا مردانى را كه ما از اشرار مى‌شمرديم در آتش
دوزخ نمى‌بينيم؟!)
(اِنَّها تَرْمِی بِشَرَرٍ کَالْقَصْرِ) «آتش شراره‌هایی به بزرگی کاخ یا درخت بزرگ می‌افکند.»
•
قرشی بنایی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «شریر»، ج۴، ص۱۴.
