شرد (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
شَرْد (به فتح شین و سکون راء) از
واژگان قرآن کریم به معنای رفتن به سر خود است.
تَشْرید (به فتح تاء و سکون شین) به معنای راندن و طرد کردن است.
این کلمه در
قرآن مجید یک بار آمده است.
شَرْد به معنای به سر خود رفتن است.
تشرید به معنای راندن و طرد کردن است.
«شَرَدَ الْبَعِیرُ: نَفَرَ- شَرَّدَهُ: طَرَدَهُ»
به موردی از
شَرْد که در قرآن به کار رفته است، اشاره می‌شود:
(فَاِمَّا تَثْقَفَنَّهُمْ فِی الْحَرْبِ فَشَرِّدْ بِهِمْ مَنْ خَلْفَهُمْ لَعَلَّهُمْ یَذَّکَّرُونَ) یعنی «اگر
کفار پیمان‌شکن را در جنگ‌گیر آوردی به وسیله آنها کسانی را که در پشت سر آنهااند بران، شاید متذکر باشند.»
یعنی با آنها طوری سخت رفتار کن تا دیگران از ترس رانده شوند و
طمع در پیمان‌شکنی نکنند.
به موردی که در
نهج البلاغه به‌کار رفته است، اشاره می‌شود:
امام علی (علیه‌السلام)، فرموده :
«وَ اللَّهِ لَیُشَرِّدَنَّکُمْ فِی اَطْرَافِ الْاَرْضِ» «به
خدا شما را در اطراف زمین متفرق می‌کند.»
این کلمه در قرآن مجید یک بار آمده است.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «شرد»، ج۴، ص۱۳.
