• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

شخص (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





شَخْص یکی از واژگان به کار رفته در قرآن کریم و به معنای شخوص چشم و خیره شدن آن است.
شخوص به معنی رفتن و اشخاص به معنی فرستادن نیز آمده است.



شَخْص به معنای شخوص چشم و خیره شدن آن است و آن این است که چشم گشاده بماند و برهم نیاید.


به مواردی از شَخْص که در قرآن به‌ کار رفته است، اشاره می‌شود:

۲.۱ - تَشْخَصُ‌ ( آیه ۴۲ سوره ابراهیم)

(اِنَّما یُؤَخِّرُهُمْ لِیَوْمٍ‌ تَشْخَصُ‌ فِیهِ الْاَبْصارُ)
«آنها را برای روزی که چشم‌ها خیره می‌شود به تاخیر می‌اندازد» و آن کنایه است از هول و شدّت آن روز است.

۲.۲ - شاخِصَةٌ (آیه ۹۷ سوره انبیاء)

(وَ اقْتَرَبَ الْوَعْدُ الْحَقُّ فَاِذا هِیَ‌ شاخِصَةٌ اَبْصارُ الَّذِینَ کَفَرُوا)

(و وعده حق و رستاخيز نزديك شود؛ در آن هنگام چشمهاى كافران از وحشت از حركت باز مى‌ماند.)
شخوص به معنی رفتن و اشخاص به معنی فرستادن نیز آمده است.

۱. قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۴، ص۱۰.    
۲. راغب اصفهانی، حسین بن محمد، المفردات فی غریب القرآن، ج۱، ص۴۴۷.    
۳. طریحی نجفی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۴، ص۱۷۲.    
۴. ابراهیم/سوره۱۴، آیه۴۲.    
۵. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۲، ص۱۱۹.    
۶. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۲، ص۸۲.    
۷. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۳، ص۱۴۸.    
۸. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۶، ص۴۹۳.    
۹. انبیاء/سوره۲۱، آیه۹۷.    
۱۰. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص ۳۳۰    
۱۱. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۴، ص۴۶۱.    
۱۲. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۴، ص۳۲۷.    
۱۳. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۶، ص۱۶۵.    
۱۴. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۷، ص۱۰۲.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «شخص»، ج۴، ص۱۰.    






جعبه ابزار