بعضى گفتهاند: سیمیا به نوع غیر حقیقى سحر اطلاق مىشود و مراد از آن ایجاد صورتهاى خیالى است، بدون آنکه در خارج واقعیتى داشته باشد. گاهى نیز به ایجاد آن صورتها در حس اطلاق مىگردد؛ بدین گونه که ساحر بر ماده و جوهرهوا، آن صورتها را مىپوشاند و آنها را آشکار مىسازد؛ لیکن به دلیل لطافت جوهر و ماده هوا، صورتهاى نمود یافته به سرعت ناپدید مىشوند.
از کلمات برخى استفاده مىشود که سیمیاگران با کنار هم گذاشتن حروف و ترکیب اسمها و کلمات، در مخیله افراد تصرف مىکنند و صورتهای خیالی را در ذهن آنان به گونهاى ترسیم مىکنند که گویى واقعیت خارجی دارند؛ در حالى که صرفاً خیال است و واقعیتى در خارج وجود ندارد. در حقیقت، آنچه افراد به واسطه آن در بیداری مىبینند شبیه آن چیزى است که انسان در خواب مىبیند.
مستفاد از کلمات برخى دیگر این است که ایجاد صورتهای تخیلی بخشى از سیمیا مىباشد و بخش دیگر آن واقعى است؛ از این رو، برخى سیمیا را این گونه تعریف کردهاند: دانشى که از آمیختن قوای ارادی با قوای خاص مادی براى دستیابى به تصرفات شگفتآور در امور طبیعی بحث مىکند. که نوعى از آن تصرف در خیال است و «حَسْرُ العُیون» نامیده مىشود.
