سلیمان حلمی تونوخان
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
سلیمان حلمی تونوخان، از مشایخ مبارز
ترکیه در قرن چهاردهم هجری/ بیستم میلادی بود.
وی در اواخر سال‌های دهه ۱۹۳۰ فعالیت‌هایش را به طرف‌داری از ایجاد کلاس‌های
آموزش قرآن آغاز کرد.
در سال‌های ۱۹۳۹ و ۱۹۴۴ به زندان افتاد؛ اما نقش‌بندی‌ها از اقدامات شجاعانه او حمایت نکردند و همین امر موجب شد تا وی از آن
طریقت جدا گردید و خود طریقت جدیدی که «
سلیمانجی» نامیده شد، بنیاد نهاد.
تونوخان در سال ۱۹۵۰ هزاران شاگرد و مرید و هوادار داشت. او به دنبال حادثه‌ای که در ۱۹۵۷ در
مسجد جامع بورسا روی داد، از سوی دولت ترکیه دستگیر و زندانی شد و پس از این‌که چند ماهی را در
زندان گذراند، در سال ۱۹۵۹ درگذشت.
سلیمانجی‌ها یا مریدان تونوخان به شیوه‌ای متفاوت با نقش‌بندی‌ها بر پنهان‌کاری تأکید دارند و نظراتشان را سخت پنهان نگاه می‌دارند. گفته می‌شود این طریقت در مخالفت با آتاترک،
نظام لاییک ترکیه و مبارزه با غرب‌زدگی بسیار افراطی قرار دارد. سلیمانجی‌ها، تونوخان را از اولیا می‌دانند و از سلاله
پیامبر اسلام (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلم) می‌شمارند. آنان کلاس‌های
قرآنی و مدارس «امام خطیب» را که با اجازه دولت کار می‌کنند،
تحریم می‌کنند و خود به دایر کردن کلاس‌های غیر مجاز
آموزش قرآن ادامه می‌دهند و در شهرهای بزرگ ترکیه برای دانش‌جویان خوابگاه خصوصی و انواع تسهیلات تدارک می‌بینند. آنان میان کارگران ترک شاغل در
اروپا نفوذ روزافزونی دارند و تا پیش از
انحلال حزب رفاه به آن
حزب گرایش داشتند.
دانش‌نامه‌های انقلاب اسلامی و تاریخ ایران، فرهنگ‌نامه علمای مجاهد، برگرفته از مقاله «سلیمان حلمی تونوخان».
