• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

سبییت (امارات)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



ایجاد مصلحتِ ناشی از پیروی از اماره معتبر را سببیت (امارات) گویند.



سببیت، مقابل طریقیت بوده و به این معنا است که پیروی از اماره معتبر سبب ایجاد مصلحت در صورت مخالفت آن با واقع می‌گردد، چه ایجاد مصلحت در مؤدای اماره سببیت محض باشد و چه در سلوک اماره (سببیت سلوکی)؛ و این مصلحت ایجاد شده یا مساوی و یا بیشتر از مصلحت موجود در حکم واقعی فوت شده است؛ بنابراین، در صورت مخالفت اماره با واقع، شارع حکمی ظاهری مطابق مؤدای اماره در حق مکلف انشا نموده و مصلحت فوت شده را این‌گونه جبران می‌کند.
البته بنا به سببیت سلوکی، هیچ حکمی ایجاد نمی‌گردد و صرف سلوک و حرکت طبق اماره، مصلحت ایجاد می‌کند.
[۲] شرح اصول فقه، محمدی، علی، ج۳، ص۷۲.
[۳] کفایة الاصول، فاضل لنکرانی، محمد، ج۶، ص۱۶۰.



۱. اصول الفقه، مظفر، محمد رضا، ج۲، ص۴۲.    
۲. شرح اصول فقه، محمدی، علی، ج۳، ص۷۲.
۳. کفایة الاصول، فاضل لنکرانی، محمد، ج۶، ص۱۶۰.
۴. فرهنگ تشریحی اصطلاحات اصول، ولایی، عیسی، ص۲۵۴.    
۵. انوار الاصول، مکارم شیرازی، ناصر، ج۳، ص۵۲۴.    



فرهنگنامه اصول فقه، تدوین توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، ص۴۸۵، برگرفته از مقاله «سببیت (امارات)».    




جعبه ابزار