ساهِرَة (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
ساهِرَة: ('فَإِذا هُمْ بِالسَّاهِرَةِ)«ساهِرَة» از مادّه «
سهر» (بر وزن سحر)، به معناى شب بيدارى است،
و از آنجا كه حوادث وحشتناک، خواب شبانه را از چشم مى‌برد، و زمين
قیامت نيز بسيار هول‌انگيز است، كلمه «
ساهِرَه» به عرصه محشر اطلاق شده است. بعضى نيز گفته‌اند: «
ساهِرَه» را به هر بيابانى مى‌گويند، چون اصولًا همه بيابان‌ها وحشتناكند، گويى بر اثر وحشت، خواب شبانه را از چشم مى‌برند.
(فَإِذَا هُم بِالسَّاهِرَةِ) (ناگهان همگى بر عرصه زمين ظاهر مى‌گردند)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می فرماید: كلمه اذا فجایيه است، يعنى معناى ناگاه و ناگهان را مى‌دهد، و كلمه ساهرة به معناى زمين هموار، و يا زمين خالى از گياه است. معناى آن اين است كه براى ما دشوار نيست كه ايشان را بعد از مردن زنده كنيم، و دوباره به زندگى برگردانيم، براى اينكه برگشتن آنان- و يا به قول آن مفسر ديگر نفخه دوم- بيش از
(زَجْرَةٌ واحِدَةٌ) مئونه ندارد، به محضى كه آن زجره محقق شود، ناگهان همه زنده گشته و روى زمينى تخت و يا بى آب و علف قرار خواهند گرفت، با اينكه لحظه قبل از آن مرده و در شكم زمين بودند.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «ساهِرَة،»، ص۲۸۱.
