ساحِل (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
ساحِل (به کسر حاء) از
واژگان قرآن کریم به معنای کنار دریا است.
این واژه فقط یکبار در قرآن کریم آمده است.
ساحِل به معنای كنار
دریا است.
ناگفته نماند از جمله معانى سحل كوبيدن و تراشيدن است.
در
اقرب گويد «
سَحَلَ الشَّيَ‌ءَ: قَشَرَهَ، نَحَتَهَ، سحقه»
على هذا كنار دريا را ساحل گويند كه دريا آن را می‌تراشد و يا آن را می‌كويد.
قاموس و اقرب گويد: علت اين تسميه آن است كه
آب آن را سحل كرده يعنى تراشيده يا كوبيده است و قياس اين بود كه مسحول گفته شود يا معنى آن ذو ساحل است.
طبرسی (رحمه‌اللّه) ساحل را شط گفته كه همان كنار درياست.
به موردی از
ساحِل که در قرآن به کار رفته است، اشاره می‌شود:
(فَاقْذِفِيهِ فِي الْيَمِّ فَلْيُلْقِهِ الْيَمُ بِالسَّاحِلِ ...) «او را در دريا رها كن تا دريا او را به كنار اندازد.»
در
نهج البلاغه خطبه ۱۵۱ آمده :
«وَ تَدُقُّ أَهْلَ الْبَدْوِ بِمِسْحَلِهَا.» «اهل وادى را با مدقه‌اش می‌كوبد.»
اين كلمه فقط يكبار در قرآن آمده است.
قرشی بنایی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «ساحل»، ج۳، ص۲۴۲.
