زوْر (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
زوْر (به سکون واو) از
واژگان نهج البلاغه به معنای دروغ است.
این كلمه پنج بار در
نهج البلاغه آمده است.
زوْر به معنای دروغ است.
ظاهرا به دروغ از آن جهت زور گفته‌اند كه از حق منحرف است:
الزوْر بالضمّ: العقلُ لغةٌ فيالزَوْر: الكذبُ. الشرک
بعضی از مواردی که در نهج‌البلاغه استفاده شده به شرح ذیل است:
امام علی (علیه‌السلام) درباره جاهل عالم‌نما فرموده:
«وَ نَصَبَ لِلنّاسِ أَشْراكاً مِنْ حبالِ غُرور، وَ قَوْلِ زوْر» «براى مردم دام‌هایى از ريسمان‌هاى غرور و سخن دروغ نصب كرده است.»
همچنین خطاب به
معاویه مى‌نويسد:
«وَ إِنَّ الْبَغْيَ وَ الزّورَ يوتِغانِ الْمَرْء في دينِهِ وَ دُنْياهُ» «
ظلم و دروغ شخص را در
دین و دنيايش به هلاكت مى‌اندازد.»
«وتغ» به معنی هلاكت است.
این کلمه پنج بار در نهج البلاغه آمده است.
•
قرشی بنایی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «زور»، ج۱، ص۵۰۶.
