زهره (مفرداتقرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
زَهْرَة (به فتح زاء و سکون هاء) و یا
زَهَرَة (به فتح زاء و هاء و راء) از
واژگان قرآن کریم و به معنای طراوت و زیبایی است.
زَهْرَة:
(وَ لا تَمُدَّنَّ عَيْنَيْكَ إِلى ما مَتَّعْنا بِهِ أَزْواجاً مِنْهُمْ زَهْرَةَ الْحَياةِ الدُّنْيا) (و هرگز چشمان خود را به مواهب مادّى، كه به گروههايى از آنان دادهايم، مدوز؛ اينها گلهاى ناپايدار زندگى دنياست؛ تا آنان را در آن بيازماييم؛ و روزى پروردگارت بهتر و ماندگارتر است.)
در
مجمع گويد:
زَهْرَةَ الْحَياةِ الدُّنْيا زيبائى آن است و زهرة (به فتح هاء) نيز جايز است و زهره غنچهاى است كه با صفا نمايد و از آن جهت به هر چيز نورانى زاهر گويد و معنى حديث در وصف
حضرت رسول (صلیاللهعلیهوآله) «
«كَانَ أَزْهَرَ اللَّوْنِ»» از آن است يعنى رنگش نورانى بود.
جوهری نيز آنرا طراوت و زيبائى دنيا گفته.
طبرسی فرموده: در آيه میشود «
زَهْرَةَ» حال باشد از «
بِهِ» و از «
ما مَتَّعْنا بِهِ» يعنى چشم ندوز به اقسام متاعی كه به آنها دادهايم حال آنكه آن رونق دنياست.
بیضاوی چند وجه نقل كرده از جمله گويد: زهره منصوب است به فعل محذوف كه «
مَتَّعْنا بِهِ» به آن دلالت دارد.
اين معنى در صورتى است كه مراد از ازواج انواع نعمتها باشد چنانكه طبرسى فرموده
و اگر غرض اقسام
کفّار باشد چنانكه
زمخشری گفته
و
المیزان نقل كرده
و ضمير «
مِنْهُمْ» تأييد میكند آن وقت معنى عوض میشود ولى انواع نعمتها بودن بهتر است.
قرشی بنایی، علیاکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «زهر»، ج۳، ص۱۸۳.