• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

رَفْع (مفردات‌نهج‌البلاغه)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





رَفْع (به فتح راء و سکون فاء) از واژگان نهج البلاغه به معنای بالا بردن و بلند كردن است. از اين لفظ موارد زيادى در نهج البلاغه آمده است.



رَفْع به معنای بالا بردن و بلند كردن است.


امام (صلوات‌الله‌علیه) می‌فرماید: «أَقِيلوا ذَوي الْمُروءاتِ عَثَراتِهِمْ، فَما يَعْثُرُ مِنْهُمْ عاثِرٌ إِلاّ وَ يَدُهُ بيَدِ اللهِ يَرْفَعُهُ» یعنی: «لغزش‌هاى مردان اصيل را ناديده بگيريد كسى از آن‌ها نمى‌لغزد مگر آن‌كه دست خدا در دست اوست بلندش مى‌كند.» (شرح‌های حکمت: )


۱. قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، ج۱، ص۴۵۸.    
۲. طریحی، فخر‌الدین، مجمع البحرین ت-الحسینی، ج۴، ص۳۳۷.    
۳. سید رضی، محمد، نهج البلاغه، ت الحسون، ص۷۷۲، حکمت ۱۶.    
۴. عبده، محمد، نهج البلاغه - ط مطبعه الاستقامه، ج۳، ص۱۵۵، حکمت ۱۹.    
۵. صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۴۷۱، حکمت ۲۰.    
۶. مکارم شیرازی، ناصر، نهج البلاغه با ترجمه فارسی روان، ص۷۳۷، حکمت ۲۰.    
۷. بحرانی، ابن میثم، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۵، ص۴۲۱.    
۸. ابن میثم بحرانی ت محمدی مقدم و نوایی، ترجمه شرح نهج البلاغه، ج۵، ص۴۲۱-۴۲۲.    
۹. مکارم شیرازی، ناصر، پیام امام امیر المومنین، ج۱۲، ص۱۳۳.    
۱۰. هاشمی خویی، حبیب‌الله، منهاج البراعه فی شرح نهج البلاغه، ج۲۱، ص۳۷.    
۱۱. ابن ابی‌الحدید، شرح نهج البلاغه، ج۱۸، ص۱۲۸.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «رفع»، ج۱، ص۴۵۸.    






جعبه ابزار