رَفَت (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
رَفَت (به فتح راء و فاء) از
واژگان نهج البلاغه به معنای شكستن و كوبيدن است.
رَفات (به فتح راء) به معنی هر چيز شكسته و پوسيده است.
از اين كلمه دو مورد در
نهج البلاغه آمده است.
رَفَت به معنای شكستن و كوبيدن است.
رَفَتَهُ: كسرهُ و دقَّهُ
برخی از مواردی که در «نهج‌البلاغه» به کار
رفته است، به شرح ذیل می‌باشد:
امام علی(علیه‌السلام) درباره مردگان فرموده:
«وَ جُعِلَ لَهُمْ مِنَ الصَّفيحِ أَجْنا، وَ مِنَ التُّرابِ أَكْفانٌ، وَ مِنَ الرُّفاتِ جيرانٌ» يعنى: « براى آن‌ها از روى زمين قبرها به وجود آمد و از خاک كفن‌ها (چون كفن‌ها پوسيدند فقط خاک كفن گرديد) و از استخوان‌هاى پوسيده همسايگان.»
مراد از
رُفات استخوان‌هاى پوسيده است.
و درباره مردمان فرموده:
«عِبادٌ مَخْلوقونَ اقْتِداراً... وَ مُضَمَّنونَ أَجْداثاً، وَ كائِنونَ رُفاتاً، وَ مَبْعوثونَ أَفْراداً، وَ مَدينون جَزاءً» یعنی: «بندگانى‌اند كه با
قدرت خدا خلق شده‌اند و در قبرها جاى خواهند گرفت و به خاک خواهند گشت و تنها از قبرها بيرون خواهند آمد و با جزاى اعمال
مجازات خواهند شد.»
از اين كلمه دو مورد در نهج البلاغه آمده است.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «رفت»، ج۱، ص۴۵۷-۴۵۸.
