رَدْف (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
رَدْف (به فتح راء و سکون دال) از
واژگان قرآن کریم به معنای تابع است.
مشتقات
ردف در آیات
قرآن عبارتند از:
رادِفَه به معنای تابع؛
مُرْدِف یعنی ديگرى را در رديف خود قرار دهد.
رَدْف به معنای تبعيّت است. «
رَدَفَهُ رَدْفاً تَبِعَه»
به مواردی از
رَدْف که در
قرآن به کار رفته است، اشاره می‌شود:
(قُلْ عَسى أَنْ يَكُونَ رَدِفَ لَكُمْ بَعْضُ الَّذِي تَسْتَعْجِلُونَ) «بگو شايد بعضى از آنچه به عجله می‌خواهيد در پى شماست.»
طبرسی آن را از
ابن اعرابی لاحق شدن نقل كرده و گفته شده دخول لام در «
(لَكُمْ)» دليل آن است كه
ردف به معنى نزديكى است يعنى بعض از آنچه می‌خواهيد به شما نزديک شده است.
رِدْف (به كسر اول) به معنى تابع است همچنين است
رادِفَه.
(يَوْمَ تَرْجُفُ الرَّاجِفَةُ • تَتْبَعُهَا الرَّادِفَةُ) «روزى كه لرزنده می‌لرزد در پس آن لرزه ديگرى كه در
رديف آن است می‌آيد.»
مُرْدِف آن است كه ديگرى را در
رديف خود قرار دهد.
ابو عبیده رادف و
مردف را به يک معنى گرفته است.
(أَنِّي مُمِدُّكُمْ بِأَلْفٍ مِنَ الْمَلائِكَةِ مُرْدِفِينَ) «من شما را يارى می‌كنم با هزار نفر ملک كه
ملائکه ديگرى را در
رديف و پشت سر خود دارند.»
•
قرشی بنایی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «ردف»، ج۳، ص۸۰.
