رَأَیٰ (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
رَأَیٰ (به فتح راء و همزه) از
واژگان نهج البلاغه به معنای ديدن، دانستن و نگاه كردن است.
از این ماده موارد زیادی در
نهج البلاغه آمده است.
رَأَیٰ و
رؤيت به معنای ديدن، دانستن و نگاه كردن است.
ارباب ادب گفته‌اند چون «رأى» به دو مفعول متعدى شود به معنى علم آيد.
و چون با «الى» متعدى شود معنى نگاه كردن مى‌دهد.
برخی از مواردی که در «نهج‌البلاغه» به کار رفته است، به شرح ذیل می‌باشد:
امام (صلوات‌الله‌علیه) در تشييع جنازه‌اى شركت كرد و شنيد كه كسى مى‌خندد، فرمود:
«وَ كَأَنَّ الَّذي نَرَى مِنَ الاَْمْواتِ سَفْرٌ عَمّا قَليل إِلَيْنا راجِعونَ.» «گويا
مرگ بر غير ما نوشته شده... و گويا مردگانى كه مى‌بينيم مسافرانى هستند كه بعد از كمى پيش ما رجوع خواهند كرد.»
«
ارتئاء» به معنای
تدبّر و نظر كردن است.
امام (صلوات‌الله‌علیه) فرموده:
«وَ طَفِقْتُ أَرْتَئي بَيْنَ أَنْ أَصولَ بِيَد جَذّاءَ، أَوْ أَصْبِرَ عَلَى طَخْيَة عَمْياءَ.» يعنى: «فكر مى‌كردم كه آيا با دست خالى حمله كنم و يا به ظلمت عميق صبر نمايم.»
این ماده در موارد زیادی در
نهج البلاغه آمده است.
مواردی از این ماده در نهج البلاغه به کار رفته است.
•
قرشی بنایی، سید علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «رأی - به فتح همزه»، ص۴۲۴.
