• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

ذو الاوتاد (لغات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


مرجع: ذو الاوتاد (لغات‌قرآن)
مقالات مرتبط: ذو (مفردات‌قرآن).


ذو الاوتاد: (فِرْعَوْنُ ذُو الاَوْتادِ)
[۱] ص/سوره۳۸، آیه۱۲.    

«ذو الاوتاد» به معنای صاحب میخ‌های محکم است و توصیف فرعون به این کلمه، کنایه از استحکام قدرت فرعون و فرعونیان است.
[۲] الاوتاد مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۱۹، ص۲۴۸.    
[۳] راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۳۳۳.    



(كَذَّبَتۡ قَبۡلَهُمۡ قَوۡمُ نُوحٖ وَ عَادٞ وَ فِرۡعَوۡنُ ذُو ٱلۡأَوۡتَادِ)
[۴] ص/سوره۳۸، آیه۱۲.    
(پيش از آنان قوم نوح و عاد و فرعون صاحب قدرت پیامبران ما را تكذيب كردند!)
[۵] مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۴۵۳.    

علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرماید: کلمه ذو الاوتاد صفت فرعون است، و کلمه اوتاد جمع وتد است که به معنای میخ است. بعضی‌ گفته‌اند: اگر فرعون را ذو الاوتاد- دارای میخ‌ها معرفی نموده، از این جهت است که فرعون با میخ‌هایی بازی برد و باخت داشته. و بعضی‌ دیگر گفته‌اند: جهتش این است که فرعون به هر کس غضب می‌کرد، او را چهار میخ می‌کرده، یعنی دو دست و دو پا و سر او را بر زمین میخ‌کوب می‌کرده و بعد شکنجه‌اش می‌داده.
[۶] آلوسی، سیدمحمود، روح المعانی، ج۱۲، ص۱۳۴.    
بعضی‌ دیگر گفته‌اند: معنایش ذو الجنود- صاحب لشکرها است، چون لشکر برای کشور به منزله میخ است.
[۷] آلوسی، سیدمحمود، روح المعانی، ج۱۲، ص۱۶۴.    
بعضی دیگر وجوه دیگری برای آن ذکر کرده‌اند، که بر هیچ یک از آن وجوه دلیل قابل اعتمادی نیست.
[۸] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۷، ص۲۸۲.    
[۹] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۷، ص۱۸۵.    
(دیدگاه شیخ طبرسی در مجمع البیان:
[۱۰] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۱، ص۷۷.    
[۱۱] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۸، ص۳۴۷.    
)

۱. ↑ ص/سوره۳۸، آیه۱۲.    
۲. ↑ الاوتاد مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۱۹، ص۲۴۸.    
۳. ↑ راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۳۳۳.    
۴. ↑ ص/سوره۳۸، آیه۱۲.    
۵. ↑ مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۴۵۳.    
۶. ↑ آلوسی، سیدمحمود، روح المعانی، ج۱۲، ص۱۳۴.    
۷. ↑ آلوسی، سیدمحمود، روح المعانی، ج۱۲، ص۱۶۴.    
۸. ↑ طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۷، ص۲۸۲.    
۹. ↑ طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۷، ص۱۸۵.    
۱۰. ↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۱، ص۷۷.    
۱۱. ↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۸، ص۳۴۷.    


• مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «ذو الاوتاد»، ص۲۳۷.    


رده‌های این صفحه : لغات سوره ص | لغات قرآن
جعبه ابزار