دَوْم (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
دَوْم (به فتح دال و سکون واو) از
واژگان قرآن کریم به معنای ثبوت و امتداد است.
دَوْم:
دوام به معنى ثبوت و امتداد است چنانكه در
اقرب آمده
، در
صحاح و
مفردات گويد: اصل دوام بمعنى سكون و آرامى است گويند «دَامَ الشَّيْ‌ءُ و دَامَ الْمَاءُ» يعنى شى‌ء آرام شد و آب ايستاد. در حديث آمده
«نَهَى أَنْ يَبُولَ الْإِنْسَانُ فِي الْمَاءِ الدَّائِمِ.» يعنى «نهى شده
انسان در
آب ايستاده
بول كند.» و گويند «أَدَمْتُ الْقِدْرَ و دَوَّمْتُهَا» يعنى «با ريختن آب غليان ديک را آرام كردم.»
راغب گويد از همين است كه گوئيم «دَامَ الشَّيْ‌ءُ» يعنى زمان بر آن ممتد و زياد شد.
(وَ أَوْصانِي بِالصَّلاةِ وَ الزَّكاةِ ما دُمْتُ حَيًّا) «
نماز و
زکات را تا زنده‌ام بر من توصيه كرد.»
(قالُوا يا مُوسى إِنَّا لَنْ نَدْخُلَها أَبَداً ما دامُوا فِيها) ((
بنی‌اسرائیل) گفتند: اى
موسی! تا آن‌ها در آن جا هستند، ما هرگز وارد نخواهيم شد.)
(مَثَلُ الْجَنَّةِ الَّتِي وُعِدَ الْمُتَّقُونَ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهارُ أُكُلُها دائِمٌ) (وصف بهشتى كه به
پرهیزگاران وعده داده شده، اين است كه
نهرها از پاى درختانش جارى است، ميوه‌هاى آن هميشگى است.)
•
قرشی بنایی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «دوم»، ج۲، ص۳۷۸.
