دَرْی (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
دَرْی (به فتح دال و سکون راء) از
واژگان قرآن کریم به معنای
معرفت و دانستن است.
دَرْى (مثل فلس) به معنای معرفت و دانستن است.
راغب می‌گويد: دراية معرفتى است كه با نوعى از تدبير به دست آيد.
در
اقرب مطلق دانستن گفته و قول راغب را به طور «قيل» نقل كرده است.
(وَ ما تَدْرِي نَفْسٌ ما ذا تَكْسِبُ غَداً) «هيچ كس نمی‌داند فردا چه خواهد كرد.»
(سَأُصْلِيهِ سَقَرَ وَ ما أَدْراكَ ما سَقَرُ) «حتما او را به
سقر وارد می‌كنم. چه تو را دانا كرد كه سقر چيست؟»
معنى «
ما أَدْراكَ» آن است كه گفتيم ولى اگر «تو چه ميدانى» نيز ترجمه شود درست است. در اقرب می‌گويد «ما أَدْراكَ و ما يُدْرِيكَ» يعنى «نميدانى.»
(وَ ما يُدْرِيكَ لَعَلَّ السَّاعَةَ تَكُونُ قَرِيباً) (و چه مى‌دانى شايد
قیامت نزديک باشد.)
(قُلْ لَوْ شاءَ اللَّهُ ما تَلَوْتُهُ عَلَيْكُمْ وَ لا أَدْراكُمْ بِهِ) فاعل «
أَدْراكُمْ» خداست. يعنى: «بگو اگر خدا می‌خواست من قرآن را بر شما
تلاوت نمی‌كردم و خدا آن را بر شما نمى‌فهماند.»
•
قرشی بنایی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «دری»، ج۲، ص۳۴۳.
