دلالت نهی ارشادی بر فساد
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
بحث از دلالت نهی ارشادی بر فساد به معنی بحث از مدلول نهی ارشادی در
عبادات و
معاملات است.
دلالت نهی ارشادی بر
فساد، مقابل
دلالت نهی مولوی بر فساد بوده و در مواردی است که
نهی ارشادی مولا به
عبادت یا معامله‌ای تعلق گیرد، که در این صورت، بحث می شود که آیا این نهی بر
فساد دلالت می کند یا نه.
اصولیون اعتقاد دارند
نهی در این مورد بر فساد دلالت می کند، زیرا نهی ارشادی، بر نبودن
شرط یا
جزء و یا وجود
مانع در عبادت یا معامله دلالت دارد،
مثل این که مولا بگوید: " لاتصلّ بغیر سورة " و یا بگوید: " دعی الصلاة ایام أقرائک " و یا بگوید: " لاتبع بیع
الغرر "، که بر جزء بودن
سوره و شرط بودن
طهارت در
نماز و نیز
مانع بودن
غرر در
بیع دلالت می نمایند و از این رو، بر فساد نماز بدون سوره و طهارت و
بطلان بیع
غرری نیز دلالت دارد.
در کتاب "
تحریر العالم " آمده است:
" و اما النهی الارشادی فلا اشکال فی دلالته علی فساد المنهی عنه فی العبادات و المعاملات و غیرهما، فانه اذا قال: لاتصلّ بغیر سورة، او لا تصل بغیر وضوء او لا تکلم فی صلوتک او لا تستدبر بالذبیحة القبله، فالغرض: الارشاد الی وجود نقص فی العمل من حیث الجزء او الشرط او وجود
مانع فیه مفسدة و هذا معنی الدلالة علی الفساد".
گاهی نهی ارشادی، به کمی
ثواب عمل ارشاد دارد نه به فساد آن، مثل: " لا صلاة لجار المسجد الا فی المسجد ".
فرهنگ‌نامه اصول فقه، تدوین توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، ص۴۶۱، برگرفته از مقاله «دلالت نهی ارشادی بر فساد».
